جدای از احساسم
کاش می‌شد حسین و درست بشناسم
چیزی که تو زندگیم خیر شده واسم

همین روضه‌هاست
ارباب من
عزیز خداست

دم از تو زدن کار هر کس نیست
فقط با تو سینه زدن بس نیست

باید با این
عزاداری
بشم اونجور که تو دوس داری

من فقط باید
در خونه‌ی تو زانو بزنم
فرقی نمیکنه
روضه‌خون باشم
یا حسینیه‌ات و جارو بزنم

نگاهم کن
سر به راهم کن

***

اسمتو هر جا بردم
کاش برا تو اقا بدرد می‌خوردم
یا مثه حبیب برات دوبار می‌مردم

دعا کن برام
آخر یه روز
به کارت بیام

گدای تو دنبال شهرت نیست
به دنبال منسب تو هیئت نیست

تو دنیا چی
از این بهتر
که راضی باشی تو از نوکر

من فقط باید
روبه‌رو تو کمرم رو خم کنم
فرقی نمی‌کنه
کربلا باشم
یا بساط روضه رو علم کنم

نگاهم کن
سر به راهم کن

شاعر: محمّدرضاحسینی

ِنّی أَنا القاسم
پسر ارشد شیر جملم

إِنّی أَنا القاسم
اومده نوبت خیرالعملم

إِنّی أَنا القاسم
به علی قسم حریف همه‌ام

إِنّی أَنا القاسم
من سپاه پسر فاطمه‌ام

فاش می گویم و از گفته خود دلشادم
بنده عشقم و از هر دو جهان آزادم

سالها قبل تر از آمدن ِ میلادم
الف قامت عباس شده استادم

لبیک حسین

***

إِنّی أَنا القاسم
سنگ آقام و به سینه می‌زنم

إِنّی أَنا القاسم
ریشه‌ی حرومیا رو می‌کنم

إِنّی أَنا القاسم
جدّ من صاحب شمشیر دو دم

إِنّی أَنا القاسم
می‌ریزم یک تنه کوفه رو به هم

جگرم گفت حسین، بال و پرم گفت حسین
لحظه‌ی آمدنم چشم ترم گفت حسین

از ازل ایل و تبارم همه عاشق بودند
من حسینی شدم از بس پدرم گفت حسین

لبیک حسین

***

إِنّی أَنا القاسم
خون حیدر توی رگهای منه

إِنّی أَنا القاسم
ذکر یاعلی رو لبهای منه

إِنّی أَنا القاسم
مرد میدونم، علی‌اکبریم

إِنّی أَنا القاسم
مثل بابام حسنم، مادریم

علوی هستم و باشد زره‌ام پیرهنم
نیستم قاسم اگر ریشه ازرق نکنم

تا ابد پای حسین‌بن‌علی می‌مانم
من حسینی شده‌ی دست امام‌ حسنم

شاعر: محمّدحسین ‌رحیمیان

این را برسانید به گوش همه عالم
اسلام شده زنده از این ماه محّرم

تا سایه این پرچم مشکی به سر ماست
جمعیّت ارباب وفا نگسلد از هم

دوباره وعده گرفتیم پای این بیعت
که در رکاب حسینینم ما به هر قیمت

دوباره گرد هم آییم اربعین حسینی
به عشق روز ظهور حضرت حجّت

نغمه‌ی خیل اصحاب الحسین
العجل یا لثارات الحسین

***

با عشق تو دنیا همه دم از نظر افتاد
سودای دم منتقم تو به سر افتاد

امشب رجز لشگر ارباب همین است
با آل حسن هر که در افتاد ور افتاد

کفن برای شهادت، ما به تن داریم
به وسعت همه دنیا، سینه‌زن داریم

کنار لشگر عشقه، اربعین حسینی
به دوش پرچم سبز، یا حسن داریم

نغمه‌ی خیل اصحاب الحسین
العجل یا لثارات الحسین

***

تا نام حسن بر دل عالم ضربان است
زیر علمش امن‌ترین جای جهان است

قطعاً که در آن روز ظهور حضرت قاسم
فرمانده‌ی این نسل حسینیِ جوان است

به سر شهادت «أَحْلی مِنَ العَسَل» داریم
به دل محبت زهرا از ازل داریم

آهای مردم دنیا، ما هرآنچه که داریم
از حماسه‌ی در جنگ جمل داریم

نغمه ی خیل اصحاب الحسین
العجل یا لثارات الحسین

شاعر: محمّدرضا حسینی

ای قوام دولت اسلام با دم حسن است
که امر صلح، همان حکم محکم حسن است

جهانیان همه زیر بلیط عشق حسین
ولی حسین خودش زیر پرچم حسن است

حسن به گریه‌کنانِ حسین اشک دهد
بلی! که چشمِ عزادار، زمزم حسن است

سه بار زندگی‌اش را به این و آن داده
بگو به اهل کرم تازه این کم حسن است

حسین نائب او بود در مقام کرم
درون کیسه ارباب درهم حسن است

شفا به دست حسین و اجازه‌ دست حسن
به زخم فطرس خوش‌بخت مرهم حسن است

سر حسین و دلِ پاره حسن در تشت
اگر درست بگویم حسین هم حسن است

غم حسین و حسن چیست؟ پهلوی زهرا!
ربیع نیز گمانم محرّم حسن است

شاعر: محمّدمهدی‌ محمّدی

بذار اشکای ما رو، همه دنیا ببینه
بذار دنیای ما رو، فقط خدا ببینه

ما با حسین بندگی می‌کنیم
ما تُو حرم زندگی می‌کنیم

خدا حفظ کنه تو رو واسه‌م
می‌خوام پای پرچمت باشم
حسین ای آبروی عالم، حسین

***

غمت یه حس خوبی، توی دلم می‌سازه
درِ خونه‌ت یه عمره، به روی همه بازه

از برکتِ روضه‌های شما
درد هرچی بود اینجا شد دوا

به اشکام برا تو می‌بالم
تُو هیئت چقد خوشه حالم
حسین ای آبروی عالم، حسین

***

همین چشای خیسم، خودش حکمتی داره
شاید قراره بازم، بیام حرم دوباره

این زندگی، با غمت می‌گذره
این اربعین، ما رو یادت نره

یه کاری بکن که امسالم
زیارت باشه تُو اعمالم
حسین ای آبروی عالم، حسین

شاعر: حمید رمی

باید که عاشق شم
یجوری که بگن شبیه معشوقم
یه عشقی که آخر
خاکم کنه پای ضریح معشوقم

خاصیت عشق همینه
که رنگ معشوقو بگیری
اگه بگه برو بمونی
اگه بگه بمیر بمیری

با این همه ادّعا چرا هنوز
این همه فرقه بین ما
بین حسین فاطمه با حسین ما
یادت باشه ماییم که زیر دینشیم
نه اون به زیر دین ما

حبیبی حبیبی
تو خیلی غریبی

***

من از تو‌ ممنونم
که اسمتو از این نفس نمی‌گیری
تویی اون آقایی
که چیزی که دادی رو پس نمی‌گیری

مثل غمت پیدا نمیشه
تموم عالمو بگردم
هنوزم اونقدی که می‌خوام
برای تو گریه نکردم

جز عشق تو چی می‌تونه مرگمو
شیرین‌تر از عسل کنه
یه ذرّه خاکو به شفا بدل کنه
هرکی به جز تو بود محال بود حرّو هم
ببخشه و بغل کنه

حبیبی حبیبی
تو خیلی غریبی

***

برا همه داری
تو رحمت همیشگی و دائم رو
حتّی تو گودالم
داشتی تو‌ نیّت شفاعت شمرو

گردو غبارای بیابون
کفن برای پیکرت بود
یه قطرشم بهت ندادن
آبی که مهر مادرت بود

ای بدن زیر سنگ و نیزه‌ها
چی شده نامرتّبی
حتّی سر نیزه به فکر زینبی
سه روز رو خاک کربلا رها شدی
ای زینت دوش نبی

حبیبی حبیبی
تو خیلی غریبی

شاعر: محمّد رسولی

يه پهلوون، يه نوجوون
يه نوجوون، يه پهلوون
دلش مثه دريا و
به وسعت يه آسمون
داره تو شيوه نبرد
از فاتح جمل نشون

چه قامت رعنايی عجب قدوبالايي
چه صورت زيبايی عجب حسن سيمايی

خلق حسن
خوى حسين
به جلوه زهرايی

«لا قُوَّةَ الّا بّالله» به شمشير حسنی
«لا قُوَّةَ الّا بّالله» به تصوير حسنی
«لا قُوَّةَ الّا بّالله» به جانان حسين
«لا قُوَّةَ الّا بّالله» به اين شير حسنی

***

دست اجل، معنی یل
معنی يل، دست اجل
شده زمین مبهوت
این ضربه‌های بی‌مثل
تو آسمون می‌پیچه
طنین «أَحْلی مِنْ عَسَل»

سیا‌دت مطلق تو، دلاور بر حق تو
صلابت بیرق تو، واهمه ازرق تو

زنده شده
یاد علی
خاطره خندق تو

«لا قُوَّةَ الّا بّالله» به جنگاور حسن
«لا قُوَّةَ الّا بّالله» به این دلبر حسن
«لا قُوَّةَ الّا بّالله» به ماه پاره‌ی حسین
«لا قُوَّةَ الّا بّالله» به این کوثر حسن

شاعر: محسن جعفری‌فر

تازه دامادوم،اى شاخ شمشادوم، جون دل مو
رو دل ميدون، اى قامتت قربون، خون دل مو
آه و واويلا، داره غمت ميشه مهمون دل مو

سی چه اینگونه، زلفت پریشونه، ای نوجونم
رو تنت گرد و، خاک بیابونه، دردت به جونم

تا که برگردی، مو چش به راه تو اینجا نشینم
آخ الهی که، مثل گل لیلا، داغت نبینم

ای تازه دامادوم
ای شاخه شمشادوم

***
پیش چشم مو، دامن کشان رفتی، با بی‌قراری
آی بمیروم که، از تشنگی مادر، جونی نِداری
آخ ایشولو که، سنگم بباره، تو باز طاقت بیاری

تا که افتادی، مو از دل خیمه، ناله‌ات شنیدم
بر نیومد از، دستُم بِرات کاری، آهی کشیدم

صورت ماهت، از پیش چشم مو، جایی نمیره
آخ الهی که، واسه قِدِ رعنات، مادر بمیره
«ای تازه دامادوم ، ای شاخه شمشادوم»

***

کاش نمی‌دیدوم با این قد و‌ قامت خیمه رسیدی
ای بمیروم که از رخت دومادیت ، خیری ندیدی
پیش چشموم رو ، دست عمو جونت ، چه قدّی کشیدی

تو کجا رفتی، آخه مگه جونُم، مادر نِداری
کاش که میمردم، اصلاً نمی‌دیدُم، نیزه سِواری

جز همین اشکوم، چیزی نِدارم که، به پوت بریزُم
آخ عموجونت، پشت و پناه تو، باشه عزیزم
«ای تازه دامادوم ای شاخ شمشادوم»

شاعر: محمّدرضا حسینی