سلام ما
به حضرت زهرا
انسیة الحورا
به امّ‌ابیها
به عشق مولا

سلام ما
به دلبر طاها
ملیكة‌الدّنیا
شفیعة‌العقبی
امید دل‌ها

یاحضرت زهرا
یاحضرت زهرا
امّ‌ابیها

ای پناهم فاطمه
غرق گناهم یا فاطمه
در اشتباهم یافاطمه

با دستت، عنایتی فرما، نوازشم بنما
ملیكة‌الدّنیا، شفیعة‌العقبی، امید دل‌ها

یاحضرت زهرا
یاحضرت زهرا
امّ‌ابیها

***

به یاد تو
به غصّه‌های تو
به ناله‌های تو
به گریه‌های تو
علی اسیره

بعد تو زهرا
میان این غم‌ها
میان دشمن‌ها
علی شده تنها
بی تو می‌میره

بود و هستم فاطمه
ببین شكستم یافاطمه
مرو ز دستم یافاطمه

داغ تو، شده برایم بلا، میان این غم‌ها
میان دشمن‌ها، علی شود تنها، بی تو می‌میره

یاحضرت زهرا
یاحضرت زهرا
امّ‌ابیها

علی یاعلی، علی یاعلی
عشق اوّل آخری زهرا علی
علی یاعلی، علی یاعلی
من غلام قنبرم، تو مولا علی

بالاتر از محبّت تو نیست ثروتی
تنها تویی که لایق امر خلافتی
لعنت بر آن که چشم ندارد ببیندت
لعنت بر آن که بر تو ندارد ارادتی

غلامم غلام، غلام علی
همیشه زمزمه‌ی لبامه علی

همش فاطمه، دعام می‌کنه
آخه من غیرتی‌ام به نام علی

***

دلاور علی، دلاور علی
زهره می‌بری تو از یه لشکر علی
به مردای حق، تو یاور علی
ذکر غوغای علی‌اکبر علی



هر جا گرفت پرچم اسلام را به دوش
شد زود آتش همه‌ی فتنه‌ها خموش
«مِن مِن» شده منم منم کل دشمنان
هو هوی ذوالفقار علی می‌رسد به گوش

علمدار علی‌، سپهدار علی
میون معرکه بود جلودار علی
عجب غیرتی‌، عجب جراتی
محاله بشه دوباره تکرار علی

***

امیدم علی، امیدم علی
غیر خوبی از تو من ندیدم علی
باهات تا خدا رسیدم
عشق و من تو نجفت، چشیدم علی

ای عدل واقعی به مرام تو منحصر
ای از همه اهالی تزویر، منزجر
کشتی کفر را بنشان باز هم به گِل
ای تکیه‌گاه شیعه‌ی مظلوم مقتدر

نگاه کن نگاه، نگاه کن نگاه
که آرامش دیگه نیس‌، تو دنیای ما
شه «هل اتی»، دعا کن برا
ظهور طالب خون کرببلا

مظهر یزدان، ای شه مردان، فاتح میدان علی یاعلی
قبله و قرآن، معنی ایمان، ای سر و سامان، علی یاعلی

همه پیدایی و ناپیدایی
تو به قرآن خدا معنایی
دینی و دنیایی عقبایی

به جهان وصف از آن یار وفادار بگو
دمی از مدح علی، حیدر کرّار بگو

ساقی کوثر؛ علی مولا مدد
حضرت حیدر؛ علی مولا مدد

علی مولا مدد
علی مولا مدد
علی مولا مدد

***

صاحب دنیا، قبله زهرا، عالی اعلی؛ علی یاعلی
یااُذن‌الله، یاولی‌الله، یااسدالله؛ علی یاعلی

شیر مردان جهان؛ یاحیدر
صاحب کون و مکان؛ یاحیدر
به دو عالم سلطان؛ یاحیدر

شکرلله علی هست ولی نعمت ما
تا ابد نوکری قنبر او عزّت ما

ای کس و کارم علی مولا مدد
دارو ندارم علی مولا مدد

علی مولا مدد
علی مولا مدد
علی مولا مدد

***

تویی جهان‌دار، سیّد و سالار، حضرت کرّار علی یاعلی
یک تنه لشکر، شاه دلاور، فاتح خیبر، علی یاعلی

به بزرگی تو ماشالله
سینه‌چاک تو شده «بیت‌الله»
دست پرورده تو «ثارالله»

شکرلله که هستیم همه مومن تو
خاک پاهای حسین و حسن و محسن تو

ذکر صراطم علی مولا مدد
آب نجاتم علی مولا مدد

علی مولا مدد
علی مولا مدد
علی مولا مدد

فاطمه، فاطمه؛ نام تو زیبایی عرش برین
فاطمه، فاطمه؛ خادم خانه‌ی تو «روح الامین»
فاطمه، فاطمه؛ بر لب اهل آسمان زمزمه
فاطمه، فاطمه؛ تویی به عرش کبریا قائمه

 شکوه و عزّت تو کبریایی
تو بر ائمه حجّت خدایی

حق به وجودت کرده مباهات
دلیل خلقت؛ مادر سادات

امّ‌ابیها؛ امّ‌ابیها

***

سعادت یاور؛ هر آن که در راه تو بشتافته
خدا در خلقتت؛ تافته‌ی تو را جدا بافته
بر تن زینبت؛ چادر عصمت و حیا دوختی
درس آزادگی؛ تو بر حسین و حسن آموختی

حسین سرباز ره دین بود
عاقبت حق‌طلبی این بود

از سر نی گفت سبط پیمبر
الله اکبر الله اکبر

شاعر: محسن معقولی

تو با مهاجر و انصار اتمام حجّت کردی
خونه‌به‌خونه رفتی تاریخو هدایت کردی

ای خانوم
با بازوی شکسته و هرم تبا
با حسنین و با علی چقد شبا
رفتی در خونه دنیا طلبا

گواه تو، چادر خاکی بوده
برا اونایی که فراموش کردن
که حق با کی بوده

دنیا پرستن
اونایی که پهلوتو شکستن
دنیاپرستن
اگه دست علی رو بستن
دنیا پرستا
بودن و هستن

***

تو خطبه خوندی تو مسجد تکلیفو روشن کردی
تا خونه چی کشیدی تا از کوچه‌ها برگردی

ای خانوم
تو دلت از مدینه بود شکایتا
آخه نبود غصّه تو یکی دو تا
کشته تو رو سکوت بی‌تفاوتا

تو رو زدن، همه تماشا کردن
تو مسجد از حق خودت میگفتی
ولی حاشا کردن

قدرت‌طلب‌ها
آزارت دادن روز و شب‌ها
قدرت‌طلب‌ها
یادشون رفت اصل و نسب‌ها
قدرت‌طلب‌ها
بودن و هستن

حتّی این دم آخری
دلشورت برای منه
میدونم که اشک چشمات
واسه کربلای منه

واسه غریبی پسرت
روضه می‌خونی مادر
با گریه‌‌هات خون میشه دلم
تو که می‌د‌ونی مادر
کارم به گودال نمیکشه
اگه بمونی مادر

***

می‌بینم ردّ ضربه‌ی
سیلی روی صورتت
چند وقته که زخمش هنوز
باقیه روی صورتت

از روزگار بدون تو
خدا می‌دونه سیرم
تا آخر عمر با غم تو
زانو بغل می‌گیرم

کارم به گودال نمیکشه
اگه بمونی مادر

***

کاش قبل از جدایی تو
از پیکر جدا شه سرم
قتلگام همین‌جاست اگه
روی پات نباشه سرم

تا وقتی زندم روضه‌خون
کوچه‌های مدینم
همین‌جا از بار غم ‌تو
سنگینه روی سینم

کارم به گودال نمی‌کشه
داغ‌تو رو نبینم

تموم شد، دنیا از داشتن فاطمه محرومه
تموم شد، عمر کوتاه این بانوی مظلومه
تموم شد، تموم شد

و لعنت بر دنیای پر درد
علی موند و این شهر نامرد
علی موند و کوچه و طناب
علی و سلام بی‌جواب‌
علی و یه خونه‌ی خراب
ای داد

علی و یه غصّه‌ی عظیم
علی و یه دختر یتیم
یه داغی که مونده از قدیم
ای داد

دنیای علی به اخر رسیده
که فاطمه رفته به پیمبر رسیده

***

تموم شد، مولای ما دلش از زمونه خونه
تموم شد، حیدر مونده با یه خونه‌ی ویرونه
تموم شد، علی موند و قلب پر از آه

دل خون و نیمه‌ شب و‌ چاه
کجایی مسافر علی؟
نگین جواهر علی
بلند شو به خاطر علی
ای داد

گناهت چی بوده فاطمه؟
که چشمات کبود فاطمه؟
که قدّت خموده فاطمه؟
ای داد

برگرد و ببین، که حالم خرابه
این خونه بدون تو برا من عذابه

***

شروع شد، تازه ایّام بی‌مادری شروع شد
شروع شد، روزای سخته یه دختری شروع شد
شروع شد

امان از این اشک‌های زینب
و ای داد از فردای زینب
امان از مصیبت پدر
امان از شکاف فرق سر
امان از تشت پر از جگر
ای داد

امان از حسین تشنه‌لب
امان از سنان بی‌ادب
امان از خرابه نیمه‌شب
ای داد

این آخر کار به جایی کشیده
که عمّه‌ی سادات به بازار رسیده

صدا آمد، صدا آمد
صدای ردّ پایی آشنا از کوچه‌ها آمد

صدای پای احمد بوده یا اینکه زنی گلبرگ پیکر
چادر آزادگی و بندگی بر سر
خرامان می‌رود همتای پیغمبر
در و دیوار در سجده

درخت و سنگ و رمل و کوچه و بازار در سجده
که کفو مرتضی، «خیرالنّساء» آمد

صدا آمد، صدا آمد
صدای همسر شیرخدا آمد؛
«کجا بردند حیدر را؟»
صدا شیوا ولی افسوس و واویلا
نفس از گرمگاه سینه‌اش بیرون که می‌آید؛
صدای خس‌خس و سرفه است
صدا بسیار آشفته است
صدا جانسوز می‌باشد
صدا جانکاه
«غبارآلوده مهر و ماه»
صدا درگیر با هوهوی شلاق
صدا با عربده درگیر
«مغیره» آمده درگیر
صدای قبضه‌ی شمشیر و دست مادرم زهرا
صدای «واعلی»، «واحمزتا» آمد
و اینجا روضه‌خوانی گفت: «جای زاده‌ی امّ‌البنین خالی!»

صدا آمد، صدای مادرم: «اسماء!»
بیا و یاریم کن خیزم از بستر
بنا دارم خودم جارو کنم این خانه، این غمخانه را آخر
خودم نان می‌پزم یک بار دیگر
سفره‌داری می‌کنم از بچه‌ها و شوهرم حیدر
و آذین شد دوباره سفره‌ای ساده ولی از عشق پاک مادری و همسری رنگین
دریغا عمر شادی کم شد و غم باز هم در خانه‌ی شیرخدا آمد

صدا آمد، صدا آمد
صدای در
صدای «قابض‌الارواح»
آنکس که برای بردن جان‌ها اجازه از کسی غیر از خدای خود نمی‌خواهد
مودب پشت درب خانه‌ی زهرا
اجازه هست آیا حضرت «صدیقه‌ کبری»؟
زکیه، طاهره، انسیّه‌الحورا

خدا ناظر، تمام انبیاء حاضر، جناب مصطفی حاضر، ملائک صف به صف آماده تا روح بلند و عرشی زهرا رود تا عالم بالا
و جان از پیکر رنجور صدیقه جدا گشت و به سمت عالم قدس بقا آمد

صدا آمد، صدای مجتبی آمد
چرا از مادرم دیگر نمی آید صدا، «اسماء»؟
تکلّم کن دوباره با من و با زینبین و این حسین جانت، حسن گردد به قربانت

یکی صورت به روی صورت مادر
یکی صورت نهاده بر کف پاهای زهرا و صدای گریه‌ی زینب
در این اثنا غبار آلوده از مسجد، خود صاحب عزا آمد

صدا آمد، صدای مرتضی آمد
الا ای دختر پیغمبر طاها
الا ای مادر طفلان من، زهرا
منم من مرتضی، یک بار دیگر دیده وا کن
همسرت شیرخدا آمد

و زهرا چشم خود وا کرد و اشک غم سترد از دیده‌ی مولا
«بمیرم من» ولی در سال شصت ویک، به ظهر روز عاشورا، هر آن چه زینب کبری صدا زد «واحسینا!»
نیامد از تن صدپاره و حلقوم ببریده صدا، اما صدای هوهوی شلاق شمر بی‌حیا آمد

صدای سیلی و غارت
صدای شیون زن‌ها
صدای دختری با گوش پاره که فقط می گفت: «یا زهرا!»

صدا آمد، صدای پیکری در زیر نعل اسب‌ها آمد

شاعر: امیر عظیمی