قسم به حرم ابالفضل
قسم به علم ابالفضل
قسم به قسم ابالفضل

گرفتارم حسین
گرفتار توام

قسم به کتل و به پرچم
قسم به دودمه؛ به سر دم
قسم به شبای محر‌ّم

عزادارم حسین
عزادار توام

با شورش اشک زهرا
به عشق تو شور می‌گیرم
چی میشه یه روز تو هیات
تو سینه‌زنی بمیرم

منم اون که جون میدم
پای روضه‌هات حسین
لب تشنه جون دادی
بمیرم برات حسین

***

قسم به خاک داغ صحرا
قسم به لب خشک سقّا
قسم به تن «ارباً ارباً»

هراسونم حسین
هراسون توام

قسم به دل دختر تو
قسم به حال خواهر تو
قسم به روضه‌ی سر تو

پریشونم حسین
پریشونم توام

چرا روی خاک صحرا
رها شده بود تن تو
می‌میرم و زنده میشم
با روضه‌ی پیرهن تو

هنوز از رو نیزه‌ها
می‌رسه صدات حسین
چی کشیدی روی نی
بمیرم برات حسین

شاعر: مهدی زنگنه

طعم اسارت نچشیده بودم؛ چشیدم
این همه غم یه جا ندیده بودم؛ که دیدم
به آخرین نفس رسیدم

اوّل این راه
مرده بودم کاش
سر به نیزه
مراقبم باش

آوردنم با قامت خمیده
منو که سایه‌ام کسی ندیده
رو نیزه رنگ و روی تو پریده

شاعر: محمّدجواد فلّاح

من چه جوری رها کنم
خاطرات قدیممو
یا به کی بگم این غم و
غصّه‌های عظیممو

ای روزگار
دنیا به کسی وفا نداشته
یه عمره که
داغی روی این دلم گذاشته

بازار و که یادمون نمیره
اون مردم شام بی‌حیا رو
تو هلهله‌های کوچه بازار
لرزیدن پای بچه‌ها رو

من یادم نمیره اون روزامو
دروازه ساعاته شهر شامو

***

غصه‌هامو به کی بگم
از مصیبت قتلگاه
دور پیکر یک امام
از شلوغیه یک سپاه

تو قتلگاه
از هر طرفی که می‌رسیدن
هی می‌زدن‌
با نیزه نفسهاش و بریدن

من کینه‌ی کوفیا رو دیدم
آتیش تو خیمه‌ها رو دیدم
با دامن سوخته بين خیمه
بی‌تابی بچه‌ها رو دیدم

من رفتم ای دنیا یادت باشه
کاری کردی قد زینب تا شه

شاعر: محمّدجواد فلّاح

دلیل عالم ایجاد؛ «اَلسَّلامُ عَلَیک»
سلام حضرت سجّاد؛ «اَلسَّلامُ عَلَیک»

سلام ای که مقام دعا مقام تو شد
توسل همه سجاده‌ها به نام تو شد

سلام نافله گریه های طوفانی
سلام آبروی سجده‌های طولانی

تویی که هست لقب‌ها زیاد در وصفت
کم است واژه «زین‌العباد» در وصفت

برای دین خدا عِزّ و مَجد آوردی
تو در صحیفه دعا را به وجد آوردی

تو در دعا سخن از معنی شگرفت زدی
تو با خدا چقدر عاشقانه حرف زدی

نرفته وهم کسی تا به اوج میقاتت
نبوده فهم کسی قله مناجاتت

کلام توست که تفسیر کرده قرآن را
صحیفه تو نشان داده راه عرفان را

به اتّکای صحیفه مسیر کوتاه است
صحیفه سفره سبز «معارف الله» است

بسا یقین که به هر دل صحیفه ساخته است
چقدر عارف واصل صحیفه ساخته است

صحیفه در شب تاریک امید می‌سازد
صحیفه‌ای که از انسان شهید می‌سازد

صحیفه باور توحید را مقاوم ساخت
صحیفه بود که در خویش «حاج قاسم» ساخت

ای آفتاب بدون زوال یا سجّاد
فراتر از پر و بال خیال یا سجّاد

عبادت تو، مناجات تو حماسی بود
شبیه فاطمه‌ای، گریه‌ات سیاسی بود

خروش گریه‌ات آیینه‌دار آینده است
که از طراوت اشک تو کربلا زنده است

تویی که زندگی‌ات وقف حفظ مکتب بود
کسی که جان تو را حفظ کرد، زینب بود

چه زینبی که برای خدا فدای تو شد
که با تمام وجودش سپر برای تو شد

چه زینبی که پس از کربلا قیامت کرد
و پا به پای تو بر کاروان امامت کرد

تو حفظ کرده‌ای اسلام را در آغوشت
همه رسالت خون حسین بر دوشت

تو خطبه خواندی و بی‌آبرو منافق شد
که از درخشش آن شام، «صبح صادق» شد

برای تو نفسی کربلا تمام نشد
کسی شبیه تو در شعله‌ها امام نشد

کسی شبیه تو آتش نرفته پابوسش
اسیر پیش نگاهش نبوده ناموسش

کسی شبیه تو شعله بر او زبانه نزد
به هیچ امام کسی اینقدر تازیانه نزد

کسی شبیه تو با دست بسته جنگ نکرد
کسی هدایت مردم به زیر سنگ نکرد

کسی ندیده هزاران غمی که دیدی تو
خداست شاهد آن که چه‌ها کشیدی تو

تو دیده‌ای سر بر نیزه‌ها نمایان را
تو دیده‌ای بدن روی خاک عریان را

تو دیده‌ای تن از زخم‌ها لبالب را
تو دیده‌ای همه ماجرای زینب را

غم اسیری او، ای امام! با تو چه کرد
بگو که کوچه و بازار شام با تو چه کرد

شکسته‌اند در آن شهر احترامت را
شنیده‌ایم همه شام شام شامت را

کتاب داغ تو تا روز حشر مفتوح است
تو دیده‌ای لب قرآن ز سنگ مجروح است