برای آن‌که سرود صبا حسین شود
برای آن‌که چراغ هدی حسین شود

حسن به صلح رضا داد و انقلاب نکرد
برای آن‌که شه کربلا حسین شود

اگر‌چه نام حسین است اسم اعظم، لیک
خود حسین، حسن گفت، تا حسین شود

حسن به آتش داغ حسین روح دمید
که «شاحسین» پُر از بانگ «یاحسین» شود

که محتشم بنوسید، علم درست کنند
میان دسته، دم سنج‌ها حسین شود

حسن، امام حسین بود! لیک مایل بود
برای کشتی دین، ناخدا حسین شود

گریه، گریه، گریه؛ پشت این مسافره
دیگه قرآن بیارید براش که زائره
نامه‌ای آورده از حسن برا عمو
حرف نامه اینه: «یا حسین، بذار بره!»

بذار بره؛ داره دیر میشه
تو خیمه‌ها داره پیر میشه
فدا سرت، ابی‌عبدالله
اگه تنش پر تیر میشه

اهل خیمه یکصدا؛ قاسم، قاسم، قاسم
ماه‌پاره بنی‌هاشم، قاسم، قاسم

***

الله، الله، الله؛ این کدوم مبارزه؟!
برق چشمش از پشت نقاب چه نافذه
بی‌زره، بی‌سپر، با کفن رسیده و
لشکر از جنگ با این پسر چه عاجزه

تو معرکه، گرد و خاک کرده
یه عالمو، سینه چاک کرده
حسن‌حسن، ذکر لبهاشه
هرکی رسیدو هلاک کرده

«بارَکَ اللَّه» به تو ای قاسم، قاسم، قاسم
ماه‌پاره بنی‌هاشم، قاسم، قاسم

***

روضه، روضه، روضه؛ روی خاکه پیکری
عمو اومد کنارش دمای آخری
من به قربون این قامت رشید تو
تو بگو قاسمی یا علی‌اکبری

پر از ترک، شده آیینه
کشته منو؛ زخم این سینه
نفس بکش؛ عمو قربونت
که مادرت، داره می‌بینه

شدی مثل مادرم قاسم، قاسم، قاسم
ماه‌پاره بنی‌هاشم، قاسم، قاسم

به نام خدای زمان و زمین
به نام علی شیر شیرآفرین
به نام حسن معزّالمومنین
به نام نامی حسین شاه دین

از نژاد شیران صف‌شکن  
از نسل و از تبار شاه شیرین سخن  
در میدان مرد مرد هر جنگ تن‌به‌تن
من هستم قاسم‌ابن‌الحسن

این خبر را برسانید به اغیار  
بگوئید که آمد نوه‌ی حیدر کرار
بگوئید به ازرق که با قاسم    
می‌شود حسن در جمل تکرار

إِنّی أَنا القاسِم

***

به نام خدای حیّ ذوالمِنن  
عسل چکد از لبم با این سخن
إِنْ‌ تَنْکُرونی فَأنا‌ ابن ‌الحسن
سِبْطُ النَّبیِّ ‌المُصْطَفی‌ الْمُؤتَمَن

من غزال روبه شکارمو
تیغ برّان معرکه ذوالفقارمو
مرد پیکار و مظهر اقتدارمو
سرباز حضرت یارمو

این ‌خبر را برسانید به جانان
اگر جان طلبد این من ‌و این ‌جان
اگر سر طلبد این من این سر
همه خاک ره خسرو خوبان

إِنّی أَنا القاسِم

***

به نام خداوند جان و خرد    
ورد زبان من بود بی‌عدد
هو یاعلی، یاامیرالمؤمنین  
هو یاعلی، یاعلی حیدر مدد

شد تمام کرب‌وبلا علی
ذکرم شد لحظه‌لحظه یا مرتضی علی
اشهدم گشته «لا أَمیری الّا علی»
سر بندم نام مولا علی
 
این‌ خبر را برسانید به لشگر  
که ‌شاگرد عباس‌ و علی‌اکبر
شده سینه سپر وارث زهرا
پسر پسر ارشد حیدر

إِنّی أَنا القاسِم

مرا که بی‌قرار می‌کند حسن
به جرعه‌ای خمار می‌کند حسن

خدا تو خالق کرامتی ولی
بیا ببین چه‌ کار می‌کند حسن

رسول جز حسین پاره تنش
به کیست افتخار می‌کند؟! حسن

حسین و کشتی‌اش درست؛ منتهی
مرا اگر سوار می‌کند؛ حسن

دل مرا حسین می‌برد ولی
شکار را شکار می‌کند حسن

هر نفس آواز عشق
می‌رسد از کربلا
پرچم سرخ حرم
گشته به رنگ عزا

مُصیبَةً ما أَعْظَمَها
این داغ عظیم
تا به قیامت می‌ماند

به تشنگان کرب‌وبلا
امواج فرات
ذکر مصیبت می‌خواند

یا ذبیح العطشان
یا قتیل العریان
یا اباعبدالله
حسین جان

***

پای همین پرچمو
خیمه‌ی او جان دهیم
ما همگی لشکر
حضرت عبداللَّهیم

همین که دید افتاده عمو
از بین حرم
دوان دوان سویش می‌رفت

در آن شلوغی دیده به چشم
در قتلگهش
نیزه به پهلویش می‌رفت

شد سپر دست او
شد جدا از بازو
آه، فدا شد در آن
هیاهو

***

زادهٔ شیر جمل
عازم خیرالعمل
آمده از خیمه‌گاه
در پی جام عسل

پاره‌ی ماه کرب‌وبلا
آمد ز حرم
غرق به خون چشم زهراست

اشک عزای خیمه روان
این تازه‌جوان
سهم حسن از عاشوراست

ای غم بی‌پایان
ای غریب دوران
یا شهیدالمسموم
حسن جان

تو مرا جان و جهانی
چه کنم جان و جهان را؟!
تو مرا گنج نهانی
چه کنم سود و زیان را؟!

چه یاری دارم؛ اباعبدالله
قراری دارم؛ اباعبدالله
تو باشی آقا، دگر با دنیا
چه کاری دارم؟؛ اباعبدالله

عشق جهان اباعبدالله
درّ گران اباعبدالله
بردی دل همه عالم را
ای قهرمان اباعبدالله

حسین یامولا یامولا یامولا
حسین یامولا یامولا یامولا

***

بخدا از غم عشقت
نگریزم نگریزم
اگر از من طلبی جان
نستیزم نستیزم

سروسامانم؛ اباعبدالله
غمت درمانم؛ اباعبدالله
بیا جان بستان؛ که پیشت ای جان
چه قابل جانم؛ اباعبدالله

بالاترین اباعبدالله
شورآفرین اباعبدالله
دست همه به دامان تو
حبل‌المتین اباعبدالله

حسین یامولا یامولا یامولا
حسین یامولا یامولا یامولا

***

منم آن بندۀ مخلص
که از آن لحظه که زادم
دل و جان را زِ تو دارم
دل و جان را به تو دادم

ندیدم رویت؛ اباعبدالله
دویدم سویت؛ اباعبدالله
تو را خواندم تا؛ دهانم آقا
بگیرد بویت؛ اباعبدالله

تابنده‌ای اباعبدالله
طوفنده‌ای اباعبدالله
پایان نداری و این یعنی
پاینده‌ای اباعبدالله

حسین یامولا یامولا یامولا
حسین یامولا یامولا یامولا

من دربه‌در چه دری زنم؟!
ز درت اگر تو برانی‌ام
تو اگر به خانه نخوانی‌ام
چه ثمر ز مرثیه خوانی‌ام؟!

ای خدای عشق
ای عشق خدا
ای شهید اشک
شاه شهدا

به نام حسینو
به نام ابالفضل
قسم به وفاو
مرام ابالفضل
به عزّت و شأنو
مقام ابالفضل

من عبد عبدمو
مولاست امام حسین
من نوکر و فقط
آقاست امام‌حسین

***

به فدای خشکی حنجرت
سر بی‌تنت، تن بی‌سرت
به نگاه آخر خواهرت
نگهی به سوز نهانی‌ام

ای تشنه‌ترین
ای ذبح عظیم
تا زیر لحد
ما سینه زنیم

به شبه پیمبر
به اکبر لیلا
به عصمت اعظم
به زینب کبری
به خاک مقدّس
به تربت اعلا

دریای رحمت
دنیاست امام حسین
من نوکر و فقط
آقاست امام حسین

همه عمر برندارم سر از این خمار مستی
که هنوز من نبودم تو در دلم نشستی

ابی‌عبدالله؛ آقای من

***

گر همه صورت‌گران، صورت زیبا کشند
صورت ارباب ما از همه زیبا‌تر است

اباعبدالله، اباعبدالله، اباعبدالله
یا اباعبدالله، یا اباعبدالله، یا اباعبدالله

***

مدعیان گر زنند دعوی بالاتری
پرچم ارباب ما از همه بالاتر است

اباعبدالله، اباعبدالله، اباعبدالله
یا اباعبدالله، یا اباعبدالله، یا اباعبدالله