ای شهید اوّل گودال؛ عبدالله جان

شاهد عینی در آن جنجال؛ عبدالله جان



یازده سالت اگر خواندند از بی‌دقّتی است

عصر عاشوراست چندین سال؛ عبدالله جان



دستت از پیکر جدا شد تا به ما ثابت کنی

می‌توان پر زد بدون بال؛ عبدالله جان



از حرم تا قتلگه را آمدی و دیر شد


تو رسیدی، رفته بود از حال؛ عبدالله جان



پیکرت افتاد روی جسم صدچاک عمو

پس تو اوّل می‌شوی پامال؛ عبدالله جان



تیر بود و نیزه بود و‌ سنگ بود و تیر بود

لحظه‌ها طی شد بر این منوال؛ عبدالله جان

آه، دلتنگ پدر بودی ولی قبل از حسن

فاطمه آمد به استقبال؛ عبدالله جان

خیمه‌ها را دوره کردند و دلت آتش گرفت

بعد از آن هم دامن اطفال؛ عبدالله جان

رفتی و آن شب ندیدی تا سحر خون گریه کرد

گوشواره، روسری، خلخال؛ عبدالله جان

لشکریان خیره‌سر، چند نفر به یک نفر؟!
فاطمه می‌کند نظر، چند نفر به یک نفر؟!

آه، ابی‌عبد‌الله
آه، ابی‌عبد‌الله
آه، ابی‌عبد‌الله

خواهر دل‌شکسته‌اش همره دختران او
زند به سینه و سر، چند نفر به یک نفر؟!

آه، ابی‌عبد‌الله
آه، ابی‌عبد‌الله
آه، ابی‌عبد‌الله

عمو رمق ندارد و همه هجوم می‌برند
مرد نبوده‌اید اگر چند نفر به یک نفر؟!

آه، ابی‌عبد‌الله
آه، ابی‌عبد‌الله
آه، ابی‌عبد‌الله

دیشب که قاسم
احلی من عسل گفت
خیلی دلم سوخت
من جا نمونم

امروز که اصغر
لب‌تشنه فدا شد
گفتم که حتما
منم می‌تونم

حالا نوبت منه عمو جون
جونمو به دست بگیرم
یا با هم می‌ریم به خیمه
یا کنار تو می‌میرم

چیزی به اون لحظه نمونده؛ پاشو برگردیم
تا شمر برت نگردونده؛ پاشو برگردیم

***

تا دنیا دنیاس
تا روز قیامت
هیشکی مث تو
مظلوم نمی‌شه

آروم تو گودال
زخماتو شمردم
دیدم که اصلاً
تموم نمی‌شه

حالا با لبای خشک و‌ خونیت
می‌بینم که گرم ذکری
هی نگا‌ به خیمه کردی
چی شده عمو‌‌ تو فکری

اینجا یه مرد پیدا نمی‌شه؛ پاشو برگردیم
ای وای تو دستاشون آتیشه؛ پاشو برگردیم

***

سر نیزه‌ها که
می‌رن تو تن تو
هم داغ داغن
هم خیلی تیزن

تو تشنه‌ای و
این بی‌رحما دارن
دور‌ تن تو
هی آب می‌ریزن

داری با خدا عمو چی میگی؟!
می‌زنی بهم لباتو
زنده‌ای هنوزو بردن
هم عمّامه هم عباتو

تا راه خیمه‌ها بازه؛ پاشو برگردیم
قبل از داغ نعل تازه؛ پاشو برگردیم

اگر جدا شود سر از تنم عمو می‌گویم
واللهِ اِنْ قَطَعتُمُوا
قسم به صاحب علم منم عمو می‌گویم
واللهِ اِنْ قَطَعتُمُوا

لب وا گشایم به سخن
ای کشته‌ی روی تو من
هستم من از خون حسن
إِنّی أُحامی أَبَداً

آمده از خیمه، به معرکه عبدالله
تا به قربان تو، شود در این قربانگاه
که این سرم، به فدای سر اباعبدالله

یا اباعبدالله، حسین اباعبدالله

***

اگر که در مصاف من رسد اجل می‌گویم
بِاللهْ أَحلی مِنَ العَسَل
به نیّت نائب فاتح جمل می‌گویم
بِاللهْ أَحلی مِنَ العَسَل

در معرکه شیر نرم
زهره ز دشمن ببرم
بهر عمویم سپرم
وقفش تن و جان و سرم

آمدم تا سجده به خون کنم در این راه
تا نگردد کم مویی از سر شاهنشاه
که این سرم به فدای سر اباعبدالله

یا اباعبدالله، حسین اباعبدالله

***

در آخرین نفس به زیر نیزه‌ها می‌گویم
روحی لِروحِکَ الْفِدا 
قسم به خونت ای غریب کربلا می‌گویم
روحی لِروحِکَ الْفِدا

با بوسه از کام حسین
خوردم می از جام حسین
شد مشهدم سینه او
شد اشهدم نام حسین

گرچه خرما بر نخل و دست من هم کوتاه
لحظه‌ای هم سر بر ندارم از این درگاه
که این سرم به فدای سر اباعبدالله

یا اباعبدالله، حسین اباعبدالله

رو سر ما سایه قرآنه
دین ما به پایه قرآنه
جون این سینه‌زنا ای دنیا
فدای یه آیه‌ی قرآنه

قرآن و اهل بیت
نور هدایته
رأس رو‌ نیزه‌ها
گرم تلاوته

وَ سَیَعْلَمُ الّذینَ ظَلَموا
أَیَّ مَنقَلَبٍ ینقَلِبونَ

***

پرچم ما پرچم قرآنه
این دهه محرّم قرآنه
ای مدافع حرم کاری کن
این دفاع از حرم قرآنه

قرآن و اهل بیت
بسته به جان ماس
با ظالمان بگو
این وعده خداس

وَ سَیَعْلَمُ الّذینَ ظَلَموا
أَیَّ مَنقَلَبٍ ینقَلِبونَ

ای کوه طور، از راه دور
گودال قتلگاه را ببین
آن جذبه نگاه را ببین

خون شده سرخی شفق اینجا
«لَنْ تَرانی» نگفته حق اینجا

عقل حیران جنون آمده‌است؛ الله الله
عشق با ساغر خون آمده‌است؛ الله الله
یار بی‌پرده برون آمده‌است؛ الله الله یا اباعبدالله

***

بیت‌الحرام، والا مقام
قبله به قتلگاه مایل است
در کربلا نماز کامل است

خاک این خطّه محترم باشد
کعبه محرم در این حرم باشد

غرق آیینه شده گودالش؛ الله الله
سوخت «روح القدس» اینجا بالش؛ الله الله
یار خود آمده استقبالش؛ الله الله یا اباعبدالله

بریده باد زبانی
شکسته باد دهانی
که بی‌وضو ببرد نامی از عمو

از خیمه دوان دوان
این شیر علی نشان
همچون تیری از کمان
می‌آید که جان کند
فدای جانان

بِنَبیٍّ عَرَبیٍّ وَ رَسولٍ مَدَنی
حسنی‌ام حسنی ام حسنی‌ام حسنی

بشناسید مرا نیست چو من صف شکنی
حسنی‌ام حسنی‌ام حسنی‌ام حسنی

حسن بابامه
حسین آقامه
منم عبد حسین
حسین مولامه

***

شکسته باد سبویی
بریده باد گلویی
که در خطر
نشود بر عمو سپر

بر تن کرده‌ام کفن
باشم زاده‌ی حسن
مردجنگ تن‌به‌تن‌
تنها یاور عمو منم
منم من

بِنَبیٍّ عَرَبیٍّ وَ رَسولٍ مَدَنی
حسنی‌ام حسنی‌ام حسنی‌ام حسنی

من نخواهم به ره عشق سر و دست و تنی
حسنی‌ام حسنی‌ام حسنی‌ام حسنی

حسن بابامه
حسین آقامه
منم عبد حسین
حسین مولامه

***

خجسته‌باد دیاری
مبارک است قراری
که آخرش برسد دل به دلبرش

گر دستم شود جدا
چون سقّای کربلا
شادم در لحد شها
می‌میرم برای تو
عزیز زهرا

بِنَبیٍّ عَرَبیٍّ وَ رَسولٍ مَدَنی
حسنی‌ام حسنی‌ام حسنی‌ام حسنی

تا در آغوش تو جا‌ هست نخواهم وطنی
حسنی‌ام حسنی‌ام حسنی‌ام حسنی

حسن بابامه
حسین آقامه
منم عبد حسین
حسین مولامه

شاعر: عباس قانعی

تو فخر می‌کنی که مرا بنده‌ای حسین؟!
من دارم افتخار که هستم خدای تو

تو بر فراز نیزه ببر نام من به لب
من در سریر عرش بخوانم ثنای تو

شاعر: حاج غلامرضا سازگار

من دربه‌در چه دری زنم؟!
ز درت اگر تو برانی‌ام
تو اگر به خانه نخوانی‌ام
چه ثمر ز مرثیه خوانی‌ام؟!

ای خدای عشق
ای عشق خدا
ای شهید اشک
شاه شهدا

به نام حسینو
به نام ابالفضل
قسم به وفاو
مرام ابالفضل
به عزّت و شأنو
مقام ابالفضل

من عبد عبدمو
مولاست امام حسین
من نوکر و فقط
آقاست امام‌حسین

***

به فدای خشکی حنجرت
سر بی‌تنت، تن بی‌سرت
به نگاه آخر خواهرت
نگهی به سوز نهانی‌ام

ای تشنه‌ترین
ای ذبح عظیم
تا زیر لحد
ما سینه زنیم

به شبه پیمبر
به اکبر لیلا
به عصمت اعظم
به زینب کبری
به خاک مقدّس
به تربت اعلا

دریای رحمت
دنیاست امام حسین
من نوکر و فقط
آقاست امام حسین