تو به زمن سر کویت هزارها داری 
ولی بدان که گدایت فقط تو را دارد

همه عمر برندارم سر از این خمار مستی
که هنوز من نبودم که تو در دلم نشستی

 تو نه مثل آفتابی که حضور و غیبت افتد
دگران روند و آیند و تو همچنان که‌ هستی

رمز قبولی همه طاعات، زهرا
عالمه و مفسّر آیات، زهرا
روح نبی و مادر سادات، زهرا

اصل عفّت، تجلّی حیا
عصمت الله و ناموس خدا، یا زهرا
بانی خیری و «خَیْرُ النِّسا»
زینت عرش و محور «کساء»

معنی حدیث لولاکو
علت خلقت دنیایی
بین دخترای پیغمبر
تنها تو اُمِّ ابیهایی

مادرم یا حضرت زهرا

***

ای ماه زیبای شب تارم، مادر
با تو رو به راهه روزگارم، مادر
هستی همه‌ی دارو‌ندارم، مادر

توی روضه خریدی دلمو
آبرو دادی آب‌وگلمو، یازهرا
چشماتو بستی رو گناه من
روشنی دل سیاه من، یازهرا

سر بلندم اگه تو دنیا
پرچمت رو سرمه، مادر
ذکر «اِشْفَعی لی فی الْجَنّة»
نغمه‌ی محشرمه، مادر

مادرم یا حضرت زهرا

***

ای مونس و کعبه‌ی امیدم، مادر
با نگاهت به خدا رسیدم، مادر
کسی به خوبی تو ندیدم، مادر

آخرش روزی از کرم تو
پا برهنه میام حرم تو، یازهرا
با تلاطم، زیر علم تو
می‌زنم سینه پای غم تو، یازهرا

میشه بین‌المللی آخر
کُلُّنا فِداکِ یازهرا
اربعین فاطمی یک روز
زائرت می‌شن همه دنیا

 مادرم یا حضرت زهرا

تو راه روضت که میام من
می‌باره اشکام زیر برفا
تو فاطمیه‌ها هنوزم
نمیشه گفت ‌از خیلی حرفا

نمیشه گفت نبایدم گفت که چطور زدنت
نمیشه گفت ازهمه زخمایی که داشت بدنت
باید شب غسل تو خونه گریه کنه کفنت

ای مادر پهلو شکسته
از غم روزگار خسته
کی سرخاک تو نشسته؟!

آیه به آیه کوثر
زخمی ضرب میخه
این اوّلین قرآن‌سوزی تاریخه

ضربه مگه یکی دوتا بود؟!
اون‌ که شکست حرمتا بود
روی زمین توو دل آتیش
قدر و کوثر و هل اتی بود

«وَيُطْعِمُونَ الطَّعَام» سوخت
چادر «بیت‌الحرام» سوخت
عشق «علیهاالسلام» سوخت


***

داره میاد صدای
یا فضه خزینی
تصورش کنی صحنه رو می‌بینی

این روزه بازه تا همیشه
گفتند شکسته بار شیشه
فضه بیا که دیگه مادر
از رو زمین بلند نمیشه

میخ شده دردسر؛ آه!
یه از خدا بی‌خبر؛ آه!
مادرو زد پشت در؛ آه!

***

قلبم از این مصیبت
باید که زیرورو شه
تموم روضمون از زخم رو بازو شه

عمر بهار بی‌فروغ بود
ای کاش اینا همش دروغ بود
از خونه مرتضی رو بردن
تو کوچه‌ها چقدر شلوغ بود

زخمی که داره شکاف؛ وای!
چهل نفر توو مصاف؛ وای!
کارو تموم کرد غلاف؛ وای!

می‌خواست راوی این غزل سربسته باشد
پس فرض کن بال کبوتر بسته باشد

کتمان کند دستان خواهر را که می‌خواست
آن لحظه چشمان برادر بسته باشد

راه تمام تیغ‌ها از یک طرف باز
راه علی از سوی دیگر بسته باشد

وقتی که دست کفر این اندازه باز است
بایست هم دستان حیدر بسته باشد

راوی خودش را گول زد، ننوشت چیزی
راوی دلش می‌خواست آن در بسته باشد

در بسته و زهرا کنار آسیاب است
یک دشت گندم زیر آفتاب است

با ذوالفقارش باز خلوت کرده مولا
حال علی این روزها خیلی خراب است

ردّ شد حسن، ظرف گلاب افتاد بر خاک
عطر حسن پیچیده یا عطر گلاب است؟

خواب حسین از بچگی تعبیر دارد
خوابیده و بالا سرش یک کاسه آب است

حالا صدای در زدن پیچیده در شعر
این بار راوی ناگزیر از انتخاب است

در باز شد، در بسته شد، در را شکستند
نامردها پهلوی مادر را شکستند

***

در خانه‌ها ماندند و زهرا ماند تنها
یک مرد در آن کوچه تنها ماند؛ تنها

تعداد افراد دو جبهه نامساوی‌ست
تنها کسی که با علی مانده‌ست؛ راوی‌ست

بی‌هیچ مکثی می‌رود آن سوی دیوار
باید ببیند ردّ خون را روی دیوار

باید ببیند غربتی را که شنیده
باید بگوید چیزهایی را که شنیده

چشمی به در دارد نگاهی هم به کوچه
احساس‌اش او را می‌کشد کم‌کم به کوچه

دیگر ولی تصویر کوچه دست خورده
ردّ طنابی کوچه را با مرد بُرده

راوی غزل خواند و غزل خواند و غزل خواند
تابوت رفت و او میان کوچه‌ها ماند

او کلید فتح‌ها در مشت داشت
او زره در جنگ‌ها بی‌پشت داشت

اینکه بستی دست او را حیدر است
فاتح بدر و حنین و خیبر است

چشم‌هاتان دیده در هر کارزار
بوده از این ید یلان را کار٬ زار

ای زده آتش به جان خشک ‌و تر
وی ز کفر ابرهه، دینت بَتَر

او به خانه تاخت از اهریمنی
تو  به صاحب‌خانه داری دشمنی

تا نشود به موج غم یک سر موی از تو کم
گام‌به‌گام و دم‌به‌دم محسن و من فدای تو