ای شهيد عشق و آزادی نويد آورده‌ام

مژده‌ی ویرانی كاخ يزيد آورده‌ام

***
زخم، زخم خامس آل‌عبا
این ندا می‌داد خواهر! مرحبا

ای فرات از کام عطشانت خجل
ای حسین از چشم گریانت خجل

بر سر قبرم گلاب آورده‌ای
تشنه‌ام دیدی و آب آورده‌ای

ای حمیده خواهر غم‌پرورم
ای خمیده مثل زهرا مادرم

بشکن این بغضی که داری در گلو
هر چه می‌خواهد دل تنگت بگو

بر حسینت شام را توصیف کن
از خرابه رفتنت تعریف کن

از درخت خشک و سنگ و سر بگو
از لب و از چوب و طشت زر بگو

صورت خورشید و نوک نی چه بود؟!
قصّه‌ی قرآن و بزم می چه بود؟!

جان من بنشین و حرف دل بگو
از جبین و چوبه‌ی محمل بگو

به، چه بزمی! بزم اشک و ماتم است
جمعتان جمع است، یک دختر کم است

دخترم با دست زینب دفن شد
مثل زهرا مادرم شب دفن شد

***

گفت ای سالار زینب «أَلسَّلام»
شمع شام تار زینب «أَلسَّلام»

بر تو پیغام سفر آورده‌ام
از فتوحاتم خبر آورده‌ام

کرد با ما این مسیر عشق طی
راس تو منزل به منزل روی نی

دیدی از نی دست خواهر بسته‌بود؟!
گوئیا دستان حیدر بسته‌بود!

یاس‌ها را جوهر نیلی زدند
کودکان را یک‌به‌یک سیلی زدند

***

کجا خفتی کجا آئینه‌ی من
بیا بیرون ز خاک گنجینه‌ی من

از آن ساعت که قدری آب خوردم
كمی شیر آمده در سینه‌ی من

***

بگرفتم از امام زمان حکم نبش قبر را
تا متّصل کنم سر پاکت به پیکرت

ای پیکری که زخم تنت بی‌شماره بود
آورده‌ام برای تو ته‌مانده‌ی سرت

باید دوباره وارد گودال خون شوم
خواهم که اگر بوسه‌ بگیرم ز حنجرت

دلشوره داشتم که مبادا کنار تو
چشم رباب باز بیوفتد به اصغرت

توو اين چهل روزه
علم تو بالا بود
كوچه‌به‌كوچه چشمام
برا غمت دريا بود

منی که كوچه‌كوچه مردم و صبور بودم!
كوه غمو رو شونه بردم و صبور بودم!
هزار دفعه زمين خوردم و صبور بودم!

از شوق اين زيارته
عمرم داره سر می‌رسه!
خبر خوش دارم برات
پاشو كه خواهر می‌رسه!

زینب رسیده؛ ای سربریده!
از داغ دوریت، قدش خمیده!

***

توو اين چهل روزه
قد چهل سال پيرم
كنار قبرت داداش
دیگه دارم می‌ميرم

منی كه زهر غم چشيدم و صبور بودم!
من كه تا قتلگاه دويدم و صبور بودم!
منی كه غارتا رو ديدم و صبور بودم!

حالا كنارت جون من
به لب رسيد؛ حسين، حسين!
خبر خوش دارم برات
زينب رسيد؛ حسين، حسين!

زینب رسیده؛ ای سربریده!
از داغ دوریت، قدش خمیده!

أَذِقْنی شَرْبَةً مِنْ وِلایَتِک
أَذِقْنی شَرْبَةً مِنْ مَحَبَّتِک
أَذِقْنی شَرْبَةً مِنْ زیارَتِک
حسین، حسین

«فَما أَحْلی»؛ اشک گریه‌کنای تو
«فَما أَحْلی»؛ شور سینه‌زنای تو
«فَما أَحْلی»؛ عشق بی‌انتهای تو
«فَما أَحْلی»؛ تربت اعلای کربلای تو

ای شروع بی‌پایان
ای همیشه جاویدان
غیر عشق تو ای عشق!
کُلُّ مَنْ عَلَیْها فان

ای مقدّس‌ترین نام
ای مبارک‌ترین غم
با حلاوت‌ترین شور
ای شهید محرّم

حسین، وای، وای، وای

آن‌که غیرت شده مات او
قتلگه بوده میقات او
به‌ خداوند‌ منّان باشد
شام و کوفه فتوحات او

آن زن که ندیده‌است به غیر از زیبایی
برداشت؛ برافراشت علم را تنهایی
در کوفه علی‌وار پس از خواندن خطبه
پوشاند تن کفر لباس رسوایی

طوفان کرده زینب
جان را فدایی جانان کرده زینب
شب را ز نور خود حیران کرده زینب
کاخ یزیدیان را با خاک کوفه
یکسان کرده زینب

زینب بِنْتُ الحِیْدَر

***

المثنی زهرا؛ زینب
زینت عرش مولا؛ زینب
آنکه گفته به او مولایش
التماس دعا؛ یازینب

چون فاطمه این بانوی والا منصب را
نتوان که ادا کرد به حقش مطلب را
جز پنج تن و جز احد خالق یکتا
نشناخت کسی شأن و مقام زینب را

بانوی جلیله‌‌است
برعصمتش هزاران دریا دلیل است
آب وضوی او‌ آب سلسبیل است
بعد حسین زهرا در این قبیله
فرمانده عقیله‌ست

زینب بِنْتُ الحِیْدَر

رو به حرم، رو به حسین
حالم توو کربلات خوبه حسین
رو به حسین، رو به حرم
دنیا رو می‌ذارم پشت سرم

از دست دنیا، باید فرار کرد
آغوش مهربون تو رو اختیار کرد
وقتی تو تنها، راه نجاتی
یک لحظه‌ی‌ بدون تو باید چه‌کار کرد؟!

خدا ما رو آفرید
برای محرّمت
همه در پناه تو
همه زیر پرچمت

***

«قَلْبی لَدَیْک»، محبوب من
از این همه تویی، مطلوب من
«قَلْبی لَدَیْک»، لیلای من
اسم مقدّست، نجوای من

این عشق نابت، قیمت نداره!
هر کی نداره حبّ تو ثروت نداره!
عاشق نباشه، دنیا رو باخته
هر کس تو رو شناخت، خدا رو شناخته

خدا ما رو آفرید
برا نوکری تو
برا خوردن غمت
شدیم مشتری تو