تو فقط بخند؛ ای قربون لبخندت حسین
تو فقط بخند؛ ای جونم به دلبندت حسین

با شادی تو عالمی شاده
خدا بهت یه گل پسر داده
بهش می‌گن جناب شهزاده
بگو که داره می‌ندازه تو رو یاده
جمال پیمبر
از پا تا سر کمالات حیدر
ماشاالله به این قد و قامت
ماشاالله به شهزاده اکبر

جوونی ما به فدای علی اکبرت، علی اکبرت، علی‌اکبرت

***
تو فقط ببین؛ خوشحالیه زهرا رو حسین
تو فقط ببین؛ اشک شوق لیلا رو حسین

دل از «عقیلة‌العرب» بردی
نام علی‌ رو روی لب بردی
هر چی غمه سمت طرب بردی
مارو به روز سیزده رجب بردی
علی حق علی هو
به‌به به‌به به این تیغ ابرو
به‌به به‌به به این بچّه شیرت
به‌به به‌به به این زور بازو

جوونی ما به فدای علی اکبرت
علی اکبرت، علی‌اکبرت

***
تو فقط ببین؛ از دور قد و بالاش و حسین
تو فقط ببین؛ تو میدون رجزهاش و حسین

وقت نبردش شیر غرانه
نگاش شبیه تیغ برانه
خود علی زمان جولانه
رو لباش رجز عمو حسن جانه
عجب ذوالفقاری
ای جان من چه ماهی تو داری
حرف تموم ایل و تبارم
ای جان من چه ایل و تباری

جوونی ما به فدای علی اکبرت، علی اکبرت، علی‌اکبرت

دل بی‌قراره، علی‌علی
جشن بهاره، علی‌علی
توو ماه شعبان، دنیا اومد
انگار دوباره، علی‌علی

باز میلاد خورشیده
باز عیده، ثارالله عیدی می‌ده
باز عیده

شب عاشقیه دل بی‌تابه
گل خنده روی لبا می‌تابه
اگه روز جوون داره تقویم از
قدم علی‌اکبر اربابه

یا علی‌اکبر مددی، یا علی‌اکبر مددی

***
سردار لشکر، علی‌علی
میر مظفّر، علی‌علی
خَلقاً و خُلقاً، خود نبی
هم‌نام حیدر، علی‌علی

زینت دوش بابا
ای آقا، تنها هم‌رزم سقّا
ای آقا

با قدوم تو شد مدینه محشر
اومدی شده ماه شب مادر
توی ذات خدا تو شدی فانی
واسه این لقبت شد «علی‌اکبر»

یا علی‌اکبر مددی، یا علی‌اکبر مددی

***

آهنگ نبضم، علی‌علی
عشق معظّم، علی‌علی
لحظه‌ به لحظه روو لب‌هامه
ذکر منظّم، علی‌علی

ای الگوی ایمانم
ای جانم، تو شمع و من پروانم
ای جانم

به سیاهی زلف تو دل بستم
با شراب حلال نگات مستم
شبیه پدر و مادرم می‌گم
ای آقازاده نوکر تو هستم

یا علی‌اکبر مددی، یا علی‌اکبر مددی

در ازل دست با خدا دادی
دست بالای دست حیدر نیست

یدالله علی‌علی، یدالله علی‌علی

تیغ طوفان‌سوار می‌گوید
قبضه کهنه‌کار می‌گوید

فاتح کار و زار می‌گوید
دم به دم ذوالفقار می‌گوید

دست بالای دست حیدر نیست
یدالله علی‌علی، یدالله علی‌علی

***

باغ در چنگ خار و خس افتاد
برق تیغ‌اش پی حرس افتاد

سر به سر سر به پیش و پس افتاد
ملک‌الموت از نفس افتاد

دست بالای دست حیدر نیست
یدالله علی‌علی، یدالله علی‌علی

***

خسته از فتنه‌ها نشد، جنگید
فارغ از روح و کالبد جنگید

تا که جان داشت، تا که شد جنگید
با نود زخم در احد جنگید

دست بالای دست حیدر نیست
یدالله علی‌علی، یدالله علی‌علی

***

فارغ از قیل و قال می‌گویند
مستند با مثال می‌گویند

از بحار و خصال می‌گویند
نطفه‌های حلال می‌گویند

دست بالای دست حیدر نیست
یدالله علی‌علی، یدالله علی‌علی

***

این مثل از زبان اغیار است
دست بالای دست بسیار است

شرح نقدش هزار طومار است
شک نکن عالمی خبردار است

دست بالای دست حیدر نیست
یدالله علی‌علی، یدالله علی‌علی

رخش چه صبح ملیحی، لبش چه آب حیاتی
علی‌اکبر لیلاست، بَه چه شاخه نباتی

بدون چشمه‌ی لعلش نبود در همه هستی
نه چشمه‌ای نه قناتی نه دجله‌ای نه فراتی

یم فاطمی دُر سرمدی، گل احمدی، مه هاشمی
ز سرادقات محمّدی، طلعت ظهور جلالتی

به سما قمر، به نبی ثمر،  به فاطمه دُر ، به علی گهر
به حسن جگر، به حسین پسر چه نجابتی چه اصالتی

افتخارم به جهان این سخن شیرین است
من علی‌اکبریم مذهب و دینم این است

***
دمیده برسردنیا چه آفتاب بلندی
رسیده درشب لیلا چه ماه بابرکاتی

قدش چه سروبلندی، چه گیسویی چه کمندی
چه مرتضی سکناتی چه مصطفی وجناتی

به ملک مطاع، به خدا مطیع، به مرض شفا، ‌به جزا شفیع
چه مقام بندگیش منیع، به چه بندگی و اطاعتی

خم زلف او چه شکن‌شکن، به مثال نقره خام تن
سپری بکتف و کفن به تن، به چه قامتی چه قیامتی

رفته‌ای از همه منظر به اباعبدالله
ای صدای طپش قلب اباعبدالله

***
چه دلبری چه دلیری چه بی‌مثال و نظیری
چه یوسفی چه عزیزی چه ماورای صفاتی

حواس قافله رفته‌است در صدای اذانش
هلا چه حی علایی چه عجلوا بصلاتی

یم فاطمی دُر سرمدی، گل احمدی، مه هاشمی
ز سرادقات محمّدی، طلعت ظهور جلالتی

به سما قمر، به نبی ثمر،  به فاطمه دُر ، به علی گهر
به حسن جگر، به حسین پسر چه نجابتی چه اصالتی

اشبه‌الناس نبی آینه‌ی زیبایی
نسل مجنون منم و تو پسر لیلایی

در شباهت به نظر نفس پیمبر شده‌است
بی‌جهت نیست که اسمش علی‌اکبر شده‌است

چه بگویم من از آن ذات که ممسوس خداست
اکبر است و صفت اکبر ، مخصوص خداست

حرکات و سکنات و وجناتش طاها
مادرش آمنه بوده‌است مگر یا لیلا؟

با همه، خُلق عظیمش سر احسان دارد
این پیمبر چه قدر تازه مسلمان دارد

ماه عالم شده از دیدن رویش سرمست
پیرهن چاک و غزل‌خوان و صراحی در دست

سنگ در دستش از اعجاز ، قمر می‌گردد
گر به خورشید بگوید نرو، برمی‌گردد

جان علی، جسم نبی، جلوه‌ی کوثر بوده
سرّ لولاک، از اوّل علی‌اکبر بوده

هر زمان عطر حضورش به هوا برمی‌خواست
نفس پنج تن آل عبا برمی‌خواست

ذاتش آئینه در آئینه پیمبر گشته
بارها از شب معراج خودش برگشته

قاب قوسین خداوند خم ابرویش
زد قدم زینب کبری به سر زانویش

بی‌نقاب آمدنش پیش عمو دیدنی است
به ابالفضل قسم قامت او دیدنی است

چه بگویم من از آن سرو خرامان بهشت
حرف حق را قلم خواجه‌ی شیراز نوشت :

“شاه شمشاد قدان، خسرو شیرین دهنان
که به مژگان شکند قلب همه صف‌شکنان “

زلفش آن روز که در دست نسیم افتاده
سمت و سو داده به تحریر موذن‌زاده

کربلا هم عطشش چند برابر شده‌بود
تشنه‌ی صوت اذان علی‌اکبر شده‌بود

أشهدُ أنّ به این مرد ولی باید گفت
اشهدُ أنّ علی بعد علی باید گفت

جلوی چشم پدر ، رد شدنش را عشق است
أشهدُ أنّ محمّد شدنش را عشق است

باد آورده به همراه، شمیم صلوات
می‌وزد بر سر کوی تو نسیم صلوات

ابر رحمت تویی و تشنه‌ی الطاف تو دشت
مشک از چشمه‌ی چشمان تو پر برمی‌گشت

کیستی ای که پیمبر شدی از کل جهات
باز هم بر گل روی علی‌اکبر صلوات

چشم دنیا به تنت جامه‌ی احسان دیده‌است
حسنی بودن تو بر چه کسی پوشیده‌است؟

رحمت واسعه ای، اسب تو از روی کرم
وسط لشکر دشمن زده ناگاه قدم

می‌روی پشت سرت باد شده پا به رکاب
نام اسب تو عقاب است، عقاب است عقاب

می‌شود صید نگاهت دل میدان حتّی
باز شد روی تو آغوش بیابان حتّی

رفتی آن گونه که شد دشت پر از عطر تنت
کربلا رنگ گرفت از نفس پیرهنت

ذات تو گرچه خلاصه شده‌ی پنج تن است
بعد تو دشت پر از عطر حسین و حسن است

بیشتر ریخت بهم رفتن تو  قاسم را
کشت داغ تو جوانان بنی هاشم را

شاعر: مسعود یوسف‌پور

اسمت حلاوت داره
دنیا به تو می‌باله
تو بهترین لیلایی
عشق تو محوّل‌الاحواله

رسیدی از راه و تو بهار آوردی
هوای عشق و به این دیار آوردی
چه شور مستانه‌ای به بار آوردی
بهشت و زمین بهم آوردی
برای دل ما حرم آوردی

حال دلم، خوبه چقد، با اباعبدلله
نبض دلم، میگه فقط، یا ابا عبدالله

یا ابا عبدالله، یا ابا عبدالله

***
چشمم به اسمت افتاد
از لحظه‌ی آغازم
باید که مجنون باشم
با عشقت جهانمو می‌سازم

شبای جمعه که آسمون می‌باره
خدا دستم رو تو دست تو می‌ذاره
سلام رو به حرم چه کیفی داره
سرتو همیشه سلامت باشه
جوابم سلامم زیارت باشه

ذکرمه بی، ‌حد و عدد، یا اباعبدالله
عاشقتم، تا به ابد، یا اباعبدالله

یا ابا عبدالله، یا ابا عبدالله

***
وقتی رسیدی از راه
دنیامو زیبا کردی
عزّت به من بخشیدی
یعنی تو گدا رو آقا کردی

از اون روزی که دلم شده بند تو
شدم پیش مردم آبرومند تو
خدا می‌دونه فقط یه لبخند تو
زمین و زمان و بهم می‌ریزه
که از پر شالش کرم می‌ریزه

برکت دنیای منه، هر اباعبدالله
ای به همه، پادشهان، سر اباعبدالله

یا ابا عبدالله، یا ابا عبدالله

وقار اومده، اقتدار اومده
صاحب بعدی ذوالفقار اومدی
اصیل اومده، بی‌بدیل اومده
به تماشای تو جبرئیل اومده

لم‌یزل علیه، حضرت غزل علیه
صاحب پرچم و صاحب کتل علیه
مه‌جبین علیه‌، ماه بی‌قرین علیه
رکن آسمون و لنگر زمین علیه

ای محشر، سرلشگر
دریای صفات پیمبر
ای جانا، سلطانا
مولانا علینِالاکبر

مولانا علینِالاکبر، مولانا علینِالاکبر

***
نقاب می‌زنه، تا رکاب می‌زنه
سر دشمنا رو بی‌حساب می‌زنه
نگارو ببین، شهریارو ببین
اضطراب لشگر و شکارو ببین

تا قدم بزنه، بین معرکه یه تنه
میمنه حسین و میسره خود حسنه
ناز شست علی، ضربه‌های دست علی
تیغ مرتضی شده خراب و مست علی

ای والا، بی‌همتا
مجنون نگاه تو لیلا
خیر‌الناس، با احساس
شاگرد متانت عباس

مولانا علینِالاکبر، مولانا علینِالاکبر

***
قرار حسین، افتخار حسین
لحظه اومدنت بهار حسین
غیور حرم، کوه نور حرم
با نفس‌های تو غرق شوره حرم

پهلوان عرب، بی‌نظیره وقت غضب
مثل ماه بنی‌هاشمه به وقت ادب
هیجانو برم، تیغ ابروانو برم
سرعت حمله نیزه و کمانو برم

ای محراب، ای مهتاب
لبخندِ، تو خنده ارباب
از امشب، روز و شب
تسکین همیشه‌ی زینب

مولانا علینِالاکبر، مولانا علینِالاکبر

ای نقطه باء «بسم الله الرحمن الرحیم»
ای معنی آیه به آیه قرآن کریم
تویی از اوّل تا آخر راه مستقیم

إِهْدِنَا الصِّراط، نور کائنات
سرّ ممکنات، مبدأ حیات
مقصد ممات، سجده بردن بر نامت از واجبات

مولا مولا مولا؛ «عروة‌الوثقی» علی
مولا مولا مولا؛ لا فَتی الّا علی
مولا مولا مولا؛ مظهر العجائبی تو یا مرتضی علی

***
ای روشنی‌بخش شب ای خورشید صبح سپید
ای هم صدای خدا هم کلام الله مجید
مَنْ أَحَبَّکَ یا مولا فَهو سَعید

ای خدا خصال، ای نبی جلال
نفس «ذوالجلال»، حیّ «لایَموت»
نور لایزال، تو خداوند عشقی ای بی‌مثال

مولا مولا مولا؛ «فارِسِ الهَیْجا» علی
مولا مولا مولا؛ «غالِبُ الأَعداء» علی
مولا مولا مولا؛ صاحب قشنگ‌ترین ایوان طلا علی

در مذهب ما کلام حق ناد علی است
طاعت که قبول حق فتد یاد علی است

از جمله‌ی آفرینش کون و مکان
مقصود خدا علی و اولاد علی است