ای جان جهان، جهان جان؛ ادرکنی
قیّوم زمین و آسمان؛ ادرکنی
احیاگر صد دم مسیحا؛ الغوث
یا حضرت صاحب الزّمان؛ ادرکنی

***

من و قابل دونستی
که بسوزم از این غم
من همه سالو زندم
به هوای محرّم

تو سرسپرده خواستی
من به تو دل سپردم
شرمندتم حسین جان
هنوز برات نمردم

من همه سالو منتظرم می‌شینم
تا روی ماه روضتو ببینم
توو شب اوّل محرّم تو
منتظر برات اربعینم

مظلوم؛ حسین
مظلوم؛ حسین

***

من پر ادّعا رو
به یه عاشق بدل کن
منو مثل شهیدات
دم آخر بغل کن

اون نفسای آخر
منتظرم عزیزم
یه‌جا میاد به کارم
اشکایی که می‌ریزم

عشق تو دنیای بدون مرزه
عاشقی اینجوری فقط می‌ارزه
زندگی واسه من یعنی همین که
اسمتو می‌برم، دلم می‌لرزه

مظلوم؛ حسین
مظلوم؛ حسین

***

سر تو چی آوردند؟!
پیش تو آب می‌خوردند
سرتو نیمه‌ی شب
توی خورجین می‌بردند

زمین بی‌آبرو شد
تنت که پشت‌ورو شد
نیزه رو جای نیزه
توو بدنت فرو شد

مظلوم؛ حسین
مظلوم؛ حسین

مِنَ السَّماواتِ الْعُلی
إِلی أَرْضِ کَرْبَلا
بَکَتْ مَلائِکَةُ السَّما
عَلَی الذَّبیحِ مِنَ الْقَفا

گریه، نوحه؛ برای حسین
عالم، آدم؛ فدای حسین

کی میدونه آخر قصه چیه؟!
چیه قسمت دلای مبتلا؟!
آخرین مرحله‌ی عاشق شدن
می‌رسه به آسمون کربلا

اگه از جونم گذشتم
ینی عاشقیم قبوله
قطره‌قطره‌های خونم
بهترین اذن دخوله

کوچه‌ی سینه‌زنی برای ما
ابتدای جاده‌ی سعادته
کاروان کربلا قدم‌قدم
رو‌ به سوی منزل شهادته

اَلرَّحیل اَلرَّحیل
کربلا کربلا
عاشقان عاشقان
اَلْبَلاءُ لِلْوِلا

***

باید از خودم بپرسم شب و روز
من برای کی به دنیا اومدم
از همه راهای رفتن تا خدا
من فقط حسین حسینو بلدم

باید این دل مثل تربت
بوی محبوبو بگیره
نوکر اونه که مث جون
توی آغوشت بمیره

یه قدم اگه بیام به سوی تو
تو هزار قدم میای به سوی من
سر به زیرم بگی «إِرْفَعْ رَأسَک»
وقتی که وایسادی روبروی من

اَلرَّحیل اَلرَّحیل
کربلا کربلا
عاشقان عاشقان
اَلْبَلاءُ لِلْوِلا

***

برا زخمای تو گریه می‌کنم
برا ما مقدّسن تمومشون
نمیدونم میون این همه زخم
من بمیرم برای کدومشون

من برا کدوم بسوزم
آخه روضه‌ها زیادن
هنوزم برام سواله
چرا آب بهت ندادن

تو خودت اجازه دادی که بیان
همه نیزه‌ها به سوی تن تو
از کفن گذشتم امّا چه کنم؟!
با غم غارت پیراهن تو

اَلرَّحیل اَلرَّحیل
کربلا کربلا
عاشقان عاشقان
اَلْبَلاءُ لِلْوِلا

گریه‌ی مستانه تماشا دارد
باده‌ی این میکده سقّا دارد
غصّه نخور قدر تمام عالم
گوشه‌ی میخانه‌ی او جا دارد

ای جانم
کوچه به کوچه
خانه به خانه
دوباره شد صحبت ارباب

ای جانم
هر که بیاید
در بگشاید
به روی او حضرت ارباب

بیایید، بیایید
همه دم بگیریم
بمیریم، بمیریم
ازین عشق بمیریم

حسین جان
حسین جان
حسین جان
حسین جان

***

چشم همه عالمیان دریا شد
نوبت دلواپسی زهرا شد
عرش خدای متعال از امشب
روضه‌ی پیراهن او برپا شد

واویلا
ماه غم آمد
با علم آمد
حلقه‌ی مستان ابالفضل

واویلا
نوحه‌گرانیم
ما نگرانیم
برای دستان ابالفضل

ببینید به زلف
کمندش اسیریم
بمیریم، بمیریم
ازین عشق بمیریم

حسین جان
حسین جان
حسین جان
حسین جان

پیک سحر می‌رسد از کربلا
تا برسد دست دل مبتلا
آمده در نامه‌ای از سوی دوست
با خط خون بعد «به نام خدا»

این رحمت واسعه است
شامل حال همه است
آی اهل زمین! به‌گوش
این دعوت فاطمه است

همه محو، روی اباعبدلله
همه مست، بوی اباعبدلله
شده قبله، کوی اباعبدلله
بشتابید؛ سوی اباعبدلله

حَیّ عَلَی الحُسین
حَیّ عَلَی کَرْبَلا

***

سینه‌زنان حرم شاه دین
تحت لوای یل «ام‌ّالبنین»
خط به خط روضه مسیر خدا
حلقه‌ی زنجیر تو «حبل‌‌المتین»

عالم فدای عَلمت
قربان آن محتشمت
باز هم مُرده زنده شد
از عطر سیب حرمت

دل ما و، دام اباعبدالله
پر ما و، بام اباعبدالله
لب ما و، جام اباعبدالله
به فدای، نام اباعبدالله

حَیّ عَلَی الحُسین
حَیّ عَلَی کَرْبَلا

از ایوان طلا
از خاک کربلا
ندا رسیده هلا!
بسم‌الله

هرکه دارد هوس کرب‌وبلا؛ «بسم‌الله»
هرکه دارد سر همراهی ما؛ «بسم‌الله»

هنوز این قافله یار می‌طلبد
سر سودازده دار می‌طلبد
به عمل کار برآید، به سخندانی نیست
پای کار می‌طلبد

«هَلْ مِنْ مُعین»ت
آورد به هوشم
لَکَ لَبَّیْک أَباعَبْدالله

تو شاهی و من
حلقه‌ به گوشم
لَکَ لَبَّیْک أَباعَبْدالله

***

کربلا غم دارد
نوحه و دم دارد
شاه دو عالم دارد
غم دارد

هرکه را می‌نگرم، شور محرّم دارد
کعبه با یاد غمت، جامه‌ی ماتم دارد

صراط اهل یقین کرب‌وبلاست
مرز بین کفر و دین کرب‌وبلاست
جگر شیر نداری سفر عشق میا
این زمین، کرب‌وبلاست

از تو اشاره
از من اطاعت
لَکَ لَبَّیْک أَباعَبْدالله

مبدأ؛ ولایت
مقصد؛ شهادت
لَکَ لَبَّیْک أَباعَبْدالله

دستم تهی‌است روز قیامت تو با همین
پیراهن سیاه روسفید کن

هر که از عشق تو دیوانه نشد؛ عاقل نیست
عاقل آن است که از عشق تو دیوانه شود

گنه از جانب ما نیست اگر مجنونیم
گردش چشم تو نگذاشت که عاقل باشیم

همه شب نهاده‌ام سر چون سگان بر آستانت
که رقیب درنیاید به بهانه‌ی گدایی

ما با قلبمون طرف هستیم
از عشقت سنگ محک داریم
زیر سایه‌ی همین پرچم
کلی رفیق مشترک داریم

عشقت، شور، قلب، شیدا
قطره، با تو، میشه، دریا

همه‌ی عشقو، رویای من
به تو پابنده، دنیای من

شده خیس عشق، چشمای من
ابی‌عبدالله، آقای من

***

تو همیشه بزرگ من هستی
حتّی وقتی بچگی کردم
توو خیالم تموم عمرم رو
به امید تو زندگی کردم

هر شب، از تو، گفتن، با من
جلوه، از تو، مردن، با من

تویی درمونِ، دردای من
تویی امروزو، فردای من

به تو دل بستم؛ مولای من
ابی‌عبدالله، آقای من

***

این پرچم زمین نمی‌افته
حامی بوده از ازل عباس
بنده با خدا سرافرازه
رَفَعَ اللهُ رایةَ العَباس

با تو، طبع، مجنون، دارم
با تو، از عشق، مضمون، دارم

غزل سرخِ، شعرای من
سیرابم کن؛ سقای من

حرم امنت، ماوای من
یا ابوفاضل، آقای من

همه عمر برندارم سر از این خمار مستی
که هنوز من نبودم تو در دلم نشستی

ابی‌عبدالله، آقای من

***

تو نه مثل آفتابی که حضور و غیبت افتد
دگران روند و آیند و تو همچنان که هستی

ابی‌عبدالله، آقای من

***

گر همه صورت‌گران، صورت زیبا کشند
صورت اریاب ما از همه زیباتر است

اباعبدالله، اباعبدالله، اباعبدالله
یااباعبدالله، یااباعبدالله، یااباعبدالله

***

مدعیان گر زنند دعوی بالاتری
پرچم عباس او از همه بالاتر است

یاابوفاضل، ابوفاضل، ابوفاضل