خاطرم اين روز و اين شب‌هاست درهم بيشتر
سال را دور تو می‌گردم، محرّم بيشتر

می‌وزد نام تو در جان من و گر می‌كشم
می‌كند اين شعله را داغ تو، كم‌كم بيشتر

هر دلی چيزی برای خود فراهم كرده است
من ولی داغ تو را كردم فراهم بيشتر

گرچه هر بيتی كه گفتم با غمی همراه بود
دارد اين ابيات، ماتم بيشتر، غم بيشتر

بندبندم سوخت از تركيب بند محتشم
در نياوردم سر از اين راز مبهم بيشتر

اوّل هر ماه پشت ماه خم می‌شد ولی
در عزای اشرف اولاد آدم بيشتر

آمدی از مکه چون این روزها پر کرده بود
خانه امن خدا را ابن منجم بیشتر

کعبه و رکن و صفا و مروه و خیفا، منا
جمله از داغ تو گریانند؛ زمزم بیشتر

ای مسیح روی نی! در پرده با اهل حرم
جمله از داغ تو گریانند؛ مریم بیشتر

هر قدر نزدیک‌تر می‌شد به ظهر سرنوشت
می‌گشودی چهره‌ی خود را تو از هم بیشتر

لحظه‌لحظه شد دو تا پشت تو از هفتاد داغ
تا شد از داغ برادر پشت تو خم بیشتر

اسم حسین هر جا هست
اسمش رو حرم می‌ذارم
حرف حرمش که باشه
حرمت نگه می‌دارم

حساب حسینو
من از کل دنیا
جدا می‌کنم

من از خیلی کارا
کنار این پرچم
حیا می‌کنم

سیاهیای خیمه عزا
رشته‌ای از چادر فاطمس
همه باشیم برا امام حسین
امام حسینی که برا همس

***

گاهی نجات آدم‌ها
بسته به یه لحظه شرمه
از حرّ بپرس می‌دونه
که آغوش حسین گرمه

الهی که باشیم
همه تو مسیر
نگاه حسین

برا بی‌پناها
برا توبه‌کارا
پناهه حسین

اینجا می‌تونی ببینی فقط
معجزه‌هایی که ندیدیو
هر کیو دیدی با خودت بیار
فقط نیار ناامیدیو

یه نامه نانوشته
پر از بغضه که شکفته
پر از خون‌دل تازه
پر از حرفای نگفته

واویلا؛ این کوفه شهر درده
وایلا؛ ای کاش آقام برگرده
واویلا؛ ای آقا، واویلا؛ ای آقا

داد می‌زنه نگاه مردم
سر می‌برن برای گندم
مسلم تو نداره چاره
کوفه نیا، وفا نداره

کوفه نیا وفا نداره

***

می‌دونم چی میشه کم‌کم
کارم می‌رسه به آخر
ولی دلشورم از اینه
میاد چی به سر اکبر

واویلا؛ کوفه در فکر جنگه
واویلا؛ دست هر کوفی سنگه
واویلا؛ ای آقا، واویلا؛ ای آقا

راه منو تو کوچه بستن
اینجا سر منو شکستن
دشمنمون چه بی‌شماره
کوفه نیا، وفا نداره

***

توی شهری که تمومش
نمک خورده‌ی عمومه
می‌بینم سرتو روزی
روی نیزه روبرومه

واویلا؛ درد من این حرفا نیس
واویلا؛ جای زینب اینجا نیس
واویلا؛ ای آقا، واویلا؛ ای آقا

شرم و حیا نداره کوفه
گرمه آقا، بازار کوفه
اشک چشام، داره می‌باره
کوفه نیا، وفا نداره

بی‌همگان به سر شود
بی‌تو به سر نمی‌شود

داغ تو دارد این دلم
جای دگر نمی‌شود

باغ و بهار من تویی
تاب و قرار من تویی

دار و ندار من تویی
بی‌تو به سر نمیشود

چشمه‌ی نور روشنم
تشنه‌ی دیدنت منم

نیست شبی که دامنم
غرق گوهر نمی‌شود

دل در آتشه، غم رخت، تا که خانه کرد
دیده سیل خون، به دامنم، بس روانه کرد

جان حسین؛ جانان حسین
دین حسین؛ آیین حسین

قَلْبی لَدَیْکَ یا اباعَبْدِالله
نَفْسی فِداکَ یا حُسِیْن ثارَالله

***
چون مه نو به ره‌ گذر
گر به تو افتدم نظر

جام دو چشم من پر از
خون جگر نمی‌شود

ای به غمت نیاز من
سوز تو‌ چاره‌ساز من

رنج دل صبورم از
رنج سفر نمی‌شود

ای به لبم پیام تو
زنده‌ام از قیام تو

بدون ذکر نام تو
شبم سحر نمی‌شود

روبه‌روی تو، اگر شود، گفت‌و‌گو کنم
کفر نعمت است، اگر بهشت، آرزو کنم

یا حسین؛ آقا حسین
سرور و؛ مولا حسین

مَنْ لی سِواکَ یا اباعَبْدِالله؟
عِنْدی هَواکَ یا حُسَیْنُ ثارَالله

تو شأن آیه‌آیه‌ی قرآنی
مسلمانت شد راهب نصرانی

به «أَیْنَ مُسْلِم» و به «أَیْنَ هانی»
به پا کرده عشقت عجب طوفانی

ندارم من عشقی به جز تو ولله
اباعبدالله یا اباعبدالله

***

فدای آن‌که گفت «حُسیْنُ مِنّی»
بدون تو دنیا ندارد معنی

برای تو مردن حسین جان یعنی
شوم بعد از مرگم به تو «أَلْحِقْنی»

بگو «أَلْحِقْنی بِالْحُسیْنُ یا الله»
اباعبدالله یا اباعبدالله

***

چنان گریه بر تو فضیلت دارد
غلامت هر کس شد هویّت دارد

جهان بر عشقت محوریّت دارد
تو عشقی هستی که حقیقت دارد

ندارم غیر از تو کسی را والله
اباعبدالله یا اباعبدالله

خنده و شادى بس است، رزق مرا غم كنيد
سينه‌زنان مى‌رسند، نوحه دمادم كنيد

روضه كه هرجا به پاست، مركز دارالشّفاست
خيل مريض آمدند، چاى عزا دم كنيد

درك شب قدر را شام غريبان دهند
از رمضان مانده ها؛ رو به محرّم كنيد

اي باب رحمت همه دنيا؛ سلام عليكم
اي نور چشم حضرت زهرا؛ سلام عليكم

***

اشك براى حسين، ضامن غفران شود
روضه در توبه را مشق به آدم كنيد

بر علمش قدسيان عرض ادب می‌كنند
اين علم كبرياست؛ هان! همه سر خم كنيد

خيرالعمل گريه است، حىّ على كربلا
قبله‌نما بشكنيد، سجده به پرچم كنيد

اي كشتی نجات من آقا؛ سلام عليكم
اي نور چشم حضرت زهرا؛ سلام عليكم

***

صاحب عزا زينب است، كاش شريكش شويم
خاك غم يار را، بر سر ما هم كنيد

ريخت به هم محضرش، گم شده انگشترش
جستجويش از دل، «سوره مريم» كنيد

آمده «خيرالنساء»، پس چه شد اين بوريا؟!
پيكر صد پاره را، زود منظّم كنيد

اي كشته فتاده به هامون؛ سلام عليكم
اي صيد دست و پا زده در خون؛ سلام عليكم

شاعر: سیدمحمدرضا حسینی