از این خرابه
سر درآوردم
تو سرزده
اومدی من
پر درآوردم

هیچی نمونده جز غصّه امّا
هرچی دلت بخواد، ناله دارم
روی صورتم باغ بنفشس
ببین رو دست‌وپام لاله دارم
ببین رو دست‌وپام لاله دارم

ببین کوه دردم؛
من از کربلا تا خرابه فقط گریه کردم
توو بازار که گشتم؛
می‌خوام لااقل امشبو دور این سر بگردم
می‌خوام لااقل امشبو دور این سر بگردم

بابا، بابا، بابا
بابا، بابا، بابا

***

بعد تو آتیش
کشید موهامو
یکی ازم
به‌زور گرفت
النگوهامو

شدم با این کبودیا خیلی
شبیه مادرت، راستی راستی!
تو روی نیزه من توو خرابه
دیدی چی‌شد؟! همینو می‌خواستی؟!
دیدی چی‌شد؟! همینو می‌خواستی؟!

من از درد کلافه‌؛
نمی‌ذارم حتّی یواش عمّه مومو‌‌ ببافه
قبول داری بابا؟!
نباید می‌بردن مارو بزم «دارُ الْخِلافه»

بابا، بابا، بابا
بابا، بابا، بابا

ای داد، ای داد
طبل عزا مرثیه را دم داد
قافله‌ی گریه به راه افتاد
صاحب عزا مهدی موعود است
صاحب مجلس به سلامت باد

این همه اشک و آه
روضه‌ی قتلگاه
گرم نگاه کیست؟!
حسین است

بیرق این قیام
پرچم انتقام
دست سپاه کیست؟!
حسین است

أَسْرارُ الشِّفاء فی تُربَتِه
آیاتُ البُکاء فی غُربَتِه
أَحْیانَا الحُسَین بِمُهْجَتِه

***

«أَلشّام»، «أَلشّام»
هر چه که آمد به سر ایتام
هرچه که دیدیم در این ایّام
با گل روی تو ز یادم رفت
گوشه‌ی ویرانه شدم آرام

شد بدنم کبود
چون که پدر نبود
بوسه‌ی هر شبم
قضا شد

قصّه‌ به سر رسید
چون که پدر رسید
حاجت آخرم
روا شد

بابا جان قسم، به موی تو
مدهوشم فقط، ز بوی تو
قربان رگ گلوی تو
بابای غریب، خوش آمدی

کی باورش میشه
روی حریم یاس
روی حریر ماه
با تازیونه‌ها نشون بذارن؟!

کی باورش میشه
سه‌ساله‌ی یتیم
بگه بابام کجاس
سر بریدشو براش بیارن؟!

رسم یتیم‌نوازی این نبود!
صورت دختری شده کبود
دلش می‌خواد بمیره زودزود

سر بابا رو
قنوت می‌گیره
پیش باباییش
داره می‌میره

***

آخه مگه میشه
قطع نشه گریه‌هاش؟!
کم سو بشه نگاش؟!
باور کنید اینا همه سواله!

آخه مگه میشه
موهاش سفید بشه؟!
بخواد شهید بشه؟!
درست نبینه دختر سه‌ساله

دق دادنش هزارمرتبه
تا این جاشم مدیون زینبه
شب وصالش همین امشبه

دق دادنش هزار مرتبه
دلش طوفانه
ولی آرومه
شبیه زهرا
چقدر خانومه

کار خدا رو ببین!
چی شده از آسمون
ماه اومده رو زمین

یه‌حکمتی داشته که
منو تا این جا رسوند
کار خدا رو ببین!

از روضه‌ی گودال
یه‌چیزایی شنیدم
بهتر که ندیدم

اسبا که رسیدن
یه‌صدایی شنیدم
بهتر که ندیدم

مَنْ أَلَّذی أَیْتَمَنی
بگو چرا پس بی‌کفنی؟!
مَنْ أَلَّذی أَیْتَمَنی
چرا با من حرف نمی‌زنی؟!

***

تا حالا كجا بودی؟!
شنيدم از عمّه‌ها
كه پيش خدا بودى

حالا كه مى‌بينمت
گله ندارم ولى
تا حالا كجا بودى؟!

از كربلا تا شام
یه‌ماهه چى كشيدم
بهتر كه نديدى

رو خار بيابون
پابرهنه دويدم
بهتر كه نديدى

مَنْ أَلَّذی أَیْتَمَنی
چرا سكوتو نمى‌شكنی؟!
مَنْ أَلَّذی أَیْتَمَنی
چرا با من حرف نمى‌زنى؟!

***

چه بى‌خبر اومدى!
به ديدن بچّه‌ها
آخر سر اومدى

چى به سرت اومده
سر روى نيزه ها
چه بى‌خبر اومدى!

كاش سِرّ نگفته
هميشه واسه دنيا
سربسته بمونه

راز چادر من
لب خونى بابا
سربسته بمونه

مَنْ أَلَّذی أَیْتَمَنی
چه خوبه توو آغوش منی!
مَنْ أَلَّذی أَیْتَمَنی
چرا با من حرف نمى‌زنى؟!

طنین غم، ضربان عزا؛ حسین، حسین
نوای ما، دم ما، شور ما؛ حسین، حسین

محرّم از سفر آمد، به گوش جان بشنو
شنیده می‌شود از هرکجا؛ حسین، حسین

کتیبه سینه‌زن و باد نوحه‌خوان شده‌است
نوای شرجی دمام‌ها؛ حسین، حسین

به‌رغم این همه تکرار، تازه‌است این غم
غم مقدّس خون خدا؛ حسین، حسین

قبول توبه‌ی آدم، نجات کشتی نوح
گره‌گشای همه انبیا؛ حسین، حسین

حسین آن‌که به شوق شفاعتش در حشر
برآید از همگان این ندا؛ حسین، حسین

همه اهالی یک ملتند، سینه‌زنان
سرود ملی اهل «بُکا»؛ حسین، حسین