افتان و خیران می‌روم
حالا به میدان می‌روم
جان از تنم بیرون شده
دنبال جانان می‌روم

هم‌صدای من شدند
تک‌تک ملائکه
پابرهنه بی‌زره
می‌روم به معرکه

دم رهایی از قفس می‌زنم
به شوق شهادت نفس می‌زنم
نفس‌نفس «یا حسن»
نفس‌نفس «یا حسین»
دلیل آفرینشم
مِنْ الْحَسَن إِلَی حُسَین

***

من زاده‌ی شیر جم
شهامتم ضرب‌المثل
ندایی آمد از بهشت
حَیِّ عَلَی خَیْرالْعَمَل

آخرین ستاره‌ی
آسمان قافلم
هیچ‌کس نمانده من
انتهای سلسلم

به اذن بابایم حسن می‌روم
بدون شمشیر با کفن می‌روم
حیات من با حسن
ممات من با حسین
مسیر زندگی من
مِنْ الْحَسَن إِلَی حُسَین

خون تو پیروزه؛
این‌همه «لبّیک» گفتیم واسه امروزه
دیگه خیمه‌های کربلا نمی‌سوزه

ما که نمردیم، بیافته پرچم
ما تازه زنده‌تر می‌شیم ماه محرّم
قسم به حسّ، شریف عشقت
هیشکی تو عالم نمی‌شه حریف عشقت
حسین، حسین جان

جز توو حسینیه کسی
ندیده زانو بزنیم
مدافعان حرم
«حُجَّة‌بن‌الْحَسَن»یم

***

دلمون آرومه؛
سرنوشت پرچم حسین معلومه
خدا ضامن بقای خون مظلومه

ما که هزاربار، دیدیم به عینه
اونی که می‌مونه همین حسین‌حسینه
بگو به دشمن، ما ذوالفقاریم
شما چی دارید؟! ما امام حسینو داریم
حسین، حسین جان

دوباره بیعت می‌کنیم
وقتی که سینه می‌زنیم
مدافعان حرم
«حُجَّة‌بن‌الْحَسَن»یم

ای داد، ای داد
طبل عزا مرثیه را دم داد
قافله‌ی گریه به راه افتاد
صاحب عزا مهدی موعود است
صاحب مجلس به سلامت باد

این همه اشک و آه
روضه‌ی قتلگاه
گرم نگاه کیست؟!
حسین است

بیرق این قیام
پرچم انتقام
دست سپاه کیست؟!
حسین است

أَسْرارُ الشِّفاء فی تُربَتِه
آیاتُ البُکاء فی غُربَتِه
أَحْیانَا الحُسَین بِمُهْجَتِه

***

رفتی، از حال
در وسط معرکه‌ی گودال
مادر تو آمده استقبال
روبه‌روی فاطمه در مقتل
بر سر ذبح تو شده جنجال

دسته‌گل خدا
وسعت کربلا
بوی تو را گرفت، عموجان!

حرمت تو شکست
قاتل تو نشست
موی را گرفت، عموجان!

دارم می‌‌رسم، به حاجتم
در آغوش توست، شهادتم
این است آخرین، زیارتم
آقای غریب، حسین من

از خیام آمد برون
نوجوانی همچو ماه
شد شتابان سوی قربانگاه
جانم عبدلله

گرچه در تسخیر او بحر خروشان است
میل او باشد، هوا ابریِ باران است
روی لب‌هایش ترک‌های بیابان است

ای شمس از روشنای رخت روشن
نیست حتّی وقت رزم، بر تنت جوشن

ما در سوز غمت، ابر بارانیم
ای فرزند کریم، ما گدایانیم

***

دل‌حزین و دل‌کباب
می‌رود همچون شهاب
آخرین قربانی از اصحاب
یاور ارباب

گفت با دشمن که ای فرزند اهریمن
در ره خون‌خدا عیش است خون دادن
آمدم، حرفی اگر داری بزن با من

جانم بر این همه، غیرت و ایثار
ای الگویت علی، حیدر کرار

ما در سوز غمت، ابر بارانیم
ای فرزند کریم، ما گدایانیم

***

شد به‌پا شوری دگر
کرد دستش را سپر
کیست از عبدلله عاشق‌تر؟!
در ره دلبر

شد جدا دستش چو برگ نازک پاییز
می‌کُند خون از تمام پیکرش سرریز
قصه پر درد است و پر آه است و حزن انگیز

آه با آهت شده، هم نوا زینب
آه دارد میدود بر تنت مرکب

ما در سوز غمت، ابر بارانیم
ای فرزند کریم ما گدایانیم

ای دوست دلت روشن؛ «لاتَخَفْ وَ لاتَحْزَنْ»
از نعره‌ی اهریمن؛ «لاتَخَفْ وَ لاتَحْزَنْ»
پروا مکن از دشمن؛ «لاتَخَفْ وَ لاتَحْزَنْ»
نصرت برسد قطعاً؛ «لاتَخَفْ وَ لاتَحْزَنْ»

به شب تیره کم‌کم
برسد نور مطلق
نهراسیم از این جنگ
أَوَلَسْنا عَلَی الْحَق

شوق شهادت ما را
تا کربلا می‌خواند
آری یزید می‌میرد
امّا حسین می‌ماند

إِقْتَرَبَ السّاعَه
الله في السّاعَه

***

ای فاتح قربانگاه؛ «یا حُسَیْن ثارَالله»
فریاد حقیقت‌خواه؛ «یا حسین ثارالله»
خون تو چراغ راه؛ «یا حُسَیْن ثارَالله»
ما نَنْساک وَالله یا حُسَیْن ثارَالله

نرود جای دیگر
دل ما زین حوالی
چو علی‌اکبرت گفت
بِالْمَوْت لا نُبالي

تنها صدا می‌ماند
گر بانگ حق سر داده‌است
کاخ یزید ویران شد
خاک حسین آباد است

إِقْتَرَبَ السّاعَه
الله في السّاعَه

چی داره اسمت؟!
انقد عزیزه!
هنوز نگفته روضه‌خون اشکم می‌ریزه!

چه کرده داغت؟!
بدون‌مرزه!
هنوز یه پرچم می‌بینم دلم می‌لرزه!
أَبي عَبدِالله

اسمتو هرکی پیشم میاره
میره دلم دوباره، دوباره
تموم دنیارم داشته باشه
اون‌که تو رو نداره، چی داره؟!

دست ما رو می‌گیری
عاشق دست خالی نیست
خوبه حال ما با تو
جز دوریت ملالی نیست

یا بابَ نِجاة الأُمَّه حُسَین
یا بابَ نِجاة الأُمَّه حُسَین

***

خدا نیاره
انقده بد شم
که بی‌تفاوت از کنار روضه رد شم!

خدا نیاره
«نِعْمَ الأَمیر»م
این‌همه ادعام میشه، برات نمیرم!
أَبي عَبدِالله

منو رها نکردی با دردم
دورت شلوغه، دورت بگردم
داری چرا تو‌ انقد هوامو؟!
من که برا تو کاری نکردم

دلتنگیتو دوس دارم
اون بغض نهانی کو؟!
یعنی توو صف محشر
می‌پرسی فلانی کو؟

یا بابَ نِجاة الأُمَّه حُسَین
یا بابَ نِجاة الأُمَّه حُسَین

***

حیف از سر تو
که غرق‌خونه
نذاشتن از پیکر تو چیزی بمونه!

حیف از تن تو
که رو زمینه
کسی که نگفت مادرت میاد می‌بینه!
أَبي عَبدِالله

حیف لبت که تشنه رها شد
چاره‌ی دفن تو بوریا شد
تو مقتلا نوشتن توو گودال
چجوری زینب از تو جدا شد

توی قتلگاه آقا
خون و خاکو حل کردی
انقد مهربون بودی
سنگارم بغل کردی

یا بابَ نِجاة الأُمَّه حُسَین
یا بابَ نِجاة الأُمَّه حُسَین