پسر خورشیده؛ اگه مهرش به دلم تابیده
در خونش بازه؛ آخه صاحب خونه‌ی امیده

مادرم از روز اوّل بسته
روی بازوم حرز این آقارو
زیر گنبد گوشه‌ی گوهرشاد
به همین آقا سپرده مارو

ذکر
جوادالائمه
برا ما دوای
هرچی درده

حرزش
همیشه و هرجا
همه جوره ما رو
بیمه کرده

آقام جوادالائمه، جوادالائمه، یابن‌الزهرا

***

پسر سلطانه؛ اگه شهرت به کرامت داره
توو جوونی حتّی؛ به سرش تاج امامت داره

در این خونه گدا به دست و
دل صاحب‌خونه دل می‌بنده
به خدا که خیلی سفره داره
مثه اجدادش سخاوتمنده

من که
نمکشو خوردم
تا همیشه هستم
زیر دینش

قلبم
می‌تپه برای
دم سحرهای
کاظمینش

آقام جوادالائمه، جوادالائمه، یابن‌الزهرا

***

پسر اربابه؛ توی آغوش ابالفضل خوابه
وسط قنداقه؛ می‌درخشه چون مثه مهتابه

نور چشم حضرت ارباب از
نوه‌های حیدر کراره
که علی مثل عمو‌ عباسش
لقب «باب‌الحوائج» داره

دستم
به دامنت آقا
تو پسر شاه و
من گدامو

امشب
می‌گیرم از اون
دستای کوچیک تو
کربلامو

آقام جوادالائمه، جوادالائمه، یابن‌الزهرا

شوهر نمونه دنیا؛علی مولا
ای ولی والی والا ؛علی مولا
ای فدای نام تو زهرا؛ علی مولا

ای بهترین هدیه خدای من
بابای مهربون بچّه‌های من
شاه لافتای من
والشّمس والضّحای من
من هستم برای تو
تو هستی برای من

من از خدا که تو را آفریده؛ ممنونم

***

ای امیر عالم بالا؛ علی مولا
حقّی و مع الحقّی حقا؛ علی مولا
حرفی نیست روی لبم الّا؛ علی مولا

تو صدای طپش قلب زهرایی
امیرالمومنین کل دنیایی
بسمه تعالایی
اولاتر ز اولایی
آسمون نمی‌بینه
مثل تو دیگه جایی

کسی شبیه تو زیبا ندیده؛ ای یارم
تو اومدی شده عشق آفریده؛ ای یارم

***
جان جان جان جانانم؛ علی جانم
نور «لایَزال» تابانم؛ علی جانم
من مفسّر و تو قرآنم؛ علی جانم

من مأموم توام و تو امام من
تو سلام منی و «وَالسَّلام» من
ذکر صبح و شام من
عشق مستدام من
ای قلب تو تا محشر
«وادی السَّلام» من

خدا گواهه که من می‌برم حضّ؛ با یادت
خدا نگیره تو رو از من و از؛ اولادت

می‌نویسم سر خط نام خداوند رضا

شعر امروز بپرداز به لبخند رضا

آن‌که با آمدنش آمده محشر چه کسی‌ست؟

از تو در آل نبی با برکت‌تر چه کسی‌ست؟



آن‌که از آمدنش عشق بیان خواهدشد

عالم پیر دگر باره جوان خواهد‌شد

آسمان! از سر خورشید تو خواب افتاده؟

یا که از چهره‌ی این طفل نقاب افتاده؟

بی‌گمان حافظ چشمان تو ابروی تو بود
دوش در حلقه‌ی ما قصّه‌ی گیسوی تو بود

آسمان از نفسش یک شبه منظومه نوشت

روزی شعر مرا حضرت معصومه نوشت

عدد سائل این خانه زیاد است امروز

شعر وارد شده از «باب جواد» است امروز

باز با لطف رضا کار من آسان شده‌است

کاظمین دلم امروز خراسان شده‌است

دوست دارم که بگردم حرم مولا را

بوسه باران کنم از یاد تو پایین پا را

بنویسید که تقویم بهاری بشود

روز او روز پسر نام‌گذاری بشود

خالق از دفتر توحید جناس آورده

جهل این قوم چرا چهره‌شناس آورده؟

شک ندارم که از این حیله‌ی ابتر مانده

رو سپیدی‌ست که بر چهره‌ی کوثر مانده

به رضا طعنه‌زدن جای تأسف دارد

گر چه یعقوب شده، مژده‌ی یوسف دارد

این جوان کیست که معنای قیامت شده‌است؟

سند محکم اثبات امامت شده‌است

گندمی باشد اگر رخ، نمکش بیشتر است

با پیمبر صفت مشترکش بیشتر است

این جوان کیست که سیمای پیمبر دارد؟

بنویسید رضا هم «علی‌اکبر» دارد

اهل‌بیت آینه‌ی بی‌مثل قرآن‌اند

این جوان کیست که از خطبه‌ی او حیرانند؟

نسل در نسل شما، مایه‌ی ایمان منید

من نفس می‌کشم از اینکه شما جان منید

نزند دشمنت از روی حسادت نظرت

چند روزی‌ست پریشان شدم آقا! پسرت

غصّه‌ای نیست اگر این همه دشمن دارد

پسرت حرز تو را تا که به گردن دارد

پسرت مثل علی بوده، امیر است امیر

پسرت چشمه‌ی جوشان غدیر است غدیر

آخر شعر من از قلب هدف می‌گذرد

کاظمین تو هم از راه نجف می‌گذرد



تا ز مولا ننویسیم ادب کامل نیست

چون که بی‌نام علی ماه رجب کامل نیست

یا علی؛ یا اسدالله عنان دست شماست

جلوه کن باز یدالله جهان دست شماست

جانانی؛ تو ساقی مستانی
ترنم بارانی؛ ولیعهد بر حق
سلطان خراسانی

دلبند رضا، سوگند رضا
لبخند توعه، آقا لبخند رضا

تو جگر جگرگوشه دل مصطفایی
علی‌اکبر «علی‌ابن‌موسی‌الرضا»یی
آقایی

***

دل‌شادم؛ که دل به عشقت دادم
گدای خونه‌زادم؛ اسیر دام تو هستم
از دو جهان آزادم

من سائلم و تو «نِعمَ‌الأَمیر»
باز از کرمت آقا دستامو بگیر

نمی‌ره از خونت دست خالی اصلاً گدایی
حسن خونه «علی‌ابن‌موسی‌الرضا»یی
آقایی

***

دریایی؛ مسیح عاشورایی
چه لحظه زیبایی؛ رباب «حسین حسین» میگه
برات جای لالایی

ای جان رباب، ای جان حسین
قربان تو آقا، قربان حسین

تو «کاشف‌الکروب» تموم غم‌های مایی
بده به ما گداها حواله کربلایی
آقایی

هم آقایی، هم‌ آقازاده
جونم جونم به این خونواده
هم غلامم،هم‌ غلام‌زاده
خدا چه عزّتی به من و بابام داده

هم تولّد پسر امام حسینه
هم تولّد پسر امام رضاست
هم قرارمون کاظمین و مشهده
هم قرارمون کربلا پایین‌پاست

اگه صدامو داری پس هلهله کن
هرجا هستی دستاتو بیار بالا
حالا همه با هم لبخند بزنید
تو رو خدا امشب کم نذاریا

بگو مبارکه،مبارکه
علی‌ابن‌حسین مبارکه
محمد‌ابن‌علی مبارکه

***

من فقیرم، من مستحقّم
به خنده‌ی حسین احتیاج دارم
من اسیرم‌، من گرفتارم
امام رضا بخواد ردیف میشه کارم

هرچی خواستی از علی‌اصغرش طلب کن
والله که اصلاً نه تو کارش نمیاره
خونه زندگی دست حضرت جواده
با یقین بخواه؛ بی‌جوابت نمیذاره

دوباره باز دستاتو بیار بالا
برا فرج این دفعه رو دعا کنیم
گذشتگانمونو یادمون نره
همشونو شریک این شبا کنیم

بگو مبارکه،مبارکه
علی‌ابن‌حسین مبارکه
محمد‌ابن‌علی مبارکه

عشق گاهی در جدایی، گاه در پیوندهاست
عشق گاهی لذّت اشکی پس از لبخندهاست

عشق گاهی یک اجابت نزد حاجت‌مندهاست
عشق گاهی بین باباها و تک فرزندهاست

عشق می‌آید که بعد از شب سحر پیدا شود
عشق گاهی می‌رسد تا یک نفر بابا شود

یک نفر، امّا دو عالم بنده‌ی سلطانی‌اش
بنده نه، قربانی قربانی قربانی‌اش

مهربانی که تمام مهربانان فانی‌اش
دعوت‌اند امشب همه افلاک در مهمانی‌اش

با حضور انبیاء و اولیاء و ابر و باد
آدرس؛ مشهد؛ حرم؛ پشت در «باب‌الجواد»

عرشیان هستند در مهمان‌سرای حضرتی
در صف خدمت‌گذاری با غذای حضرتی

آب سقاخانه جام کاسه‌های حضرتی
بعد از آن هم شاعرانند و ردای حضرتی

جبرئیل از میهمانان میزبانی می‌کند
بعد، دعبل می‌رسد اُرجوزه‌خوانی می‌کند

ای زمین! از عرش بر فرش آسمانت را ببین
ای پرستوی مهاجر! آشیانت را ببین

ای دل غمگین! امام شادمانت را ببین
امشب؛ ای سلطان! ولیعهد جوانت را ببین

ای امام مهربان، باب المرادت آمده
میوه‌ی قلبت، دل‌آرامت، جوادت آمده

مزد چهل سال انتظار و چهل شب احیای سحر
می‌شود طفلی که از او نیست طفلی خوب‌تر

سیب سرخ احمد است و باز هم داده ثمر
کوثری دیگر عطا کرده به قرآن این پسر
 
کوثر و یاس است جاری در رگ و در خون تو
مردمان ری فدای روی گندم‌گون تو

آن خدایی که به تقدیرم گدایی را نوشت
در مرام نام تو مشکل‌گشایی را نوشت

ذیل اوصاف تو در بخشش خدایی را نوشت
مهربانی «علی‌موسی‌الرّضا»یی را نوشت

در میان تیرگی‌ها آفتاب من شدی
تو قسم‌های همیشه مستجاب من شدی

چون به سائل می‌دهی از هرچه بهتر، بیشتر
می‌خورد باب‌المراد خانه‌ات در، بیشتر

گرچه نام تو شده حاجت بر آور، بیشتر
لیک حساس است بابایت به مادر، بیشتر

پس قسم خوردیم بعد از تو به حقّ فاطمه
تا که امضا گردد امشب کربلای ما، همه

***

آمد گلی که مظهر «الله‌اکبر» است

عالی‌جناب، حضرت شه‌زاده، اصغر است

هر آینه تلألو نور است این پسر
انگار کودکی علمدار لشکر است

ارباب‌زاده‌ای که کرم هم گدای اوست

کامل مشخّص است که از نسل حیدر است

باران رحمت آمد و شوقش نصیب ماست
بی‌خود که نیست صحن دو چشمانمان تر است

سوّم علی رسید و پدر سربلند شد
این خانه از تمام جهان پر علی‌تر است

اصلاً کسی که زندگیش بی‌علی بود

گر مجتهد شود به خداوند کافر است

آن آیه الهی که تمام جهان فقه

بسته دخیل بر در او، عشق خواهر است

هی می‌کند نگاه به گهواره‌اش رباب
می‌گوید این عزیز دلم، جان مادر است

وقتی بزرگ‌تر که شدی یاد می‌دهم

با «یاعلی» بلند شو، که نور داور است

هی پیش من قدم بزن و هی برو بیا

این حسّ مادرانه چه شیرین و خوش‌تر است

داماد می‌شوی و منم صاحب عروس

آن لحظه‌های پر ز شعف، وای محشر است

یاربّ نکن امید کسی را تو ناامید

وای از دل رباب که دل‌خوش به اصغر است

بهترین خبره برای شیعه‌ها
خبری که اومده از خود خدا 
نزدیک روز پدر پسر دادیم 
به امام حسین و به امام رضا

خودم تنهایی می‌گردم، دور دو تا آقازاده 
کنار هر دو گهواره، حضرت زهرا وایستاده

چه مادربزرگ مهربونی دارن 
توی چهره نور آسمونی دارن
محمد‌بن‌علی، علی‌بن‌حسین 
دوتاشونم از علی نشونی دارن

ماشاءالله، ماشاءالله، ماشاءالله
به اولاد علی‌ولی‌الله

***

هرچی حاجت بگیری بازم کمه
از دوتا نوزاد نسل فاطمه
یکی‌شون «باب‌الحوائج» همه‌است
یکی‌شون «باب‌المراد» عالمه

تموم عالم، لبخند «ابوتراب» و می‌بینند
همه خوشحال‌اند، وقتی‌که ذوق بابا رو می‌بینند

آخه واسه‌ی حسین پسر آورده
چه نوری داره، قرص قمر آورده
علی آورده برای بچّه علی
برای شیرها، یه شیر نر آورده

ماشاءالله، ماشاءالله، ماشاءالله
به اولاد علی‌ولی‌الله

ها علیٌ بَشَرٌ کَیفَ بَشَر
رَبُّهُ فیهِ تَجَلّی وَ ظَهَر
مانده عالم همه در حیرت او
که بشر می‌شود اینگونه مگر؟!

فدای اون‌که توی هر جنگی
به هر جنگجوی شیردلی غالب بود
اگه می‌شد که خدا رو هم دید
به تمثال «علی‌بن‌ابی‌طالب» بود

می‌نشینند همه بر خوان علی؛ سلطانه علی
کفه‌ی عالمو سنگین می‌کنه؛ ایمان علی
همه این حرفمو تأیید میکنند؛ خواهان علی
تا ابد هرچه خلیفه است؛ به قربان علی

علیٌ اعلا؛ علیٌ اعلا
علی؛ یامولا یامولا

***

علی آن شیر خدا شاه عرب
الفتی داشته با هر دل شب
پادشاهی که به تاریکی شب
می‌برد نان یتیمان عرب

بدون حیدر نماز و روزه
مثه خاکستر در معرض باده
کسی توو محشر خیالش تخته
که توو ایوونش رو به سجده افتاده

علمش تا به ابد بالا علی؛ مولانا علی
توی میدون می‌کنه غوغا علی؛ مولانا علی
می‌نویسم به روی عرش دلم؛ بی‌شک و ولی
لا امیرالمومنین الّا علی؛ مولانا علی

چنان تیغ برّان؛ میخونم غرّا
علی؛ یامولا یامولا

***
شب‌رُوان مست ولای تو علی
جان عالم به فدای تو علی
غبطه خورده ملک اوّل عرش
به مقامات گدای تو علی

نداریم از تو کسی بالاتر
علی یاحیدر، یاحیدر، یاحیدر
به جای هر ذکر میگم رو منبر
فقط یاحیدر، یاحیدر، یاحیدر

کسی غیر از علی آقا نمیشه؛ اعلا نمیشه
پادشاه قلب زهرا کسی جز؛ مولا نمیشه
غیر بچّه‌های حیدر واسه ما؛ پیدا نمیشه
دنیا که بی علی اولادش؛ دنیا نمیشه

علیٌ اعلا؛ علیٌ اعلا
علی؛ یامولا یامولا

خدا گواه است پی دشمن علی نروم
حلال‌زاده رهش از حرام‌زاده جداست

پای بیعت تو می‌مونم
امشب از می تو حیرونم
مثل شیر خدا می‌خونم

بسم الله الرحمن الرّحیم
یارحمان و یارحیم

به نام خدای علی‌آفرین
خدای زمان و خدای زمین

در آسمان بر زمین باز شد
به نام علی خلقت آغاز شد

شیر خدا، شاه نجف
تو یه طرف، عالم یه طرف
علی علی، علی علی

به یاد مردای با دین و ایمون
به یاد پهلوونای تو میدون
شبیه مرشد زور‌خونه‌هامون
دوست دارم

یکی و دوتا، سه‌تا و چهارتا
پنج‌تا و شیش‌تا هفتا و هشتا و نه‌تا و ده‌تا
صدتا هزارتا دوست دارم

علی علی، علی علی

***

تا بر مهر شما دل دادم 
بر خاک نجفت افتادم 
از قید دو جهان آزادم

بسم الله الرحمن الرّحیم
یارحمان و یارحیم

خراب شرابم ز خم غدیر 
بیا ساقی امشب مرا دست گیر

امین‌الله، ای شاه دلدل‌سوار 
فدای تو ای صاحب ذوالفقار

قبله ما، روی شما
کعبه کجا؟ ایوون طلا

علی علی علی علی


نام تو گل می‌کنه تو صدامون 
خاطره‌ها میشه زنده برامون
ساده بگم مثه بچّگی‌هامون
دوست دارم 

یکی و دوتا، سه‌تا و چهارتا
پنج‌تا و شیش‌تا هفتا و هشتا و نه‌تا و ده‌تا
صدتا هزارتا دوست دارم

علی علی، علی علی

همه در روز احد فراری‌اند، علی می‌ماند
جای سالم به تنش نمانده‌است، ولی می‌ماند
آسمان شاهد بود، چو شیر غرّان آمد
و زمین می‌لرزید، علی به میدان آمد

می‌رود به میمنه علی
می‌زند به میسره علی
طاق عرش منبر علی
«تاج إِنَّما»ست بر سر علی، علی


مدح تو می‌گوید، جبریل امین
از فرش تا عرش برین
حیدر ای عماد دین
مولانا علی علی

همتا نداری تو در اصل و نصب
مخصوصا وقت غضب
ای شیر نر عرب
مولانا علی علی