صدایی از حرم میاد
صدای مادرم میاد
چشام نمی‌بینه ولی
بوی برادرم میاد

قدم به چشم من گذاشتی
خجالتم دادی حسین جان
دست منو بغل گرفتی 
به زحمت افتادی حسین جان

من برم با مشک پاره
سمت خیمه با چه رویی؟!
جز فدا شدن برا تو
من ندارم آرزویی
سر خم می سلامت
شکند اگر سبویی

***

نذر تو شد وجود من
وقتی برادرت شدم
همین که خوردم به زمین
زائر مادرت شدم

آبروی من رو زمینه
آبی که قطره‌قطره پخشه
از طرف من به سکینه
بگو اباالفضلو ببخشه

چی کشیدی وقتی دیدی
نه علم هست نه عمویی؟!
یه‌دفعه شدی شکسته
مثل بغض تو گلویی
سر خم می سلامت
شکند اگر سبویی

***

منو رها کن رو زمین
پاشو برو برادرم
من و تو اینجاییم داداش
کیه مراقب حرم؟!

خدا کنه تا قبل از اینکه
زینب اسیر شه من بمیرم
کاشکی تنم تو خیمه‌ها بود
تو شعله‌ها آتیش بگیرم

من نباشم که بلرزه
دل زینب سر مویی
با سر شکسته داره
با سر تو گفت‌وگویی
سر خم می سلامت
شکند اگر سبویی

وقتی سحر سر زد
توو آسمون خورشید
گفتم اباالفضل هست!

وقتی بوی غربت
توو کربلا پیچید
گفتم اباالفضل هست!

وقتی علی‌اکبر
در خاک و خون غلتید
گفتم اباالفضل هست!

تا دخترم بین
اهل‌حرم ترسید
گفتم اباالفضل هست!

حالا چه کنم؟!
تنها چه کنم؟!
با مصیبت بی‌نهایت سقّا چه کنم؟!

دیگه هم‌سفرم رفت؛ وقت سفر شده
هوا روشنه امّا؛ «شق‌القمر» شده

***

دیدم حرم غوغاس
شور عطش داره
گفتم اباالفضل هست!

رفتن همه از حال
دیگه نبود چاره
گفتم اباالفضل هست!

دیدم رباب اومد
با طفل شیرخواره
گفتم اباالفضل هست!

وقتی که شد حرف
خلخال و گوشواره
گفتم اباالفضل هست!

ای وای به حرم
خم شد کمرم
تکیه‌گاه من، جون پناه من، افتاد سپرم

همه هلهله کردند؛ عالم خبر شده
هوا روشنه امّا؛ «شق‌القمر» شده

نوحه‌ی شب نهم

گریه‌ی مستانه تماشا دارد
باده‌ی این میکده سقّا دارد
غصّه نخور قدر تمام عالم
گوشه‌ی میخانه‌ی او جا دارد

ای جانم
کوچه به کوچه
خانه به خانه
دوباره شد صحبت ارباب

ای جانم
هر که بیاید
در بگشاید
به روی او حضرت ارباب

بیایید، بیایید
همه دم بگیریم
بمیریم، بمیریم
ازین عشق بمیریم

حسین جان
حسین جان
حسین جان
حسین جان

***

سوی تو شاه شهدا می‌آید
سوز صدایت ز کجا می‌آید!
از طرف علقمه از نخلستان
شور «أَخا أَدرِکْ أَخا» می‌آید

واویلا
مشک دریده
دست بریده
چرا سر راه من افتاد؟!

واویلا
هرچه دویدم
دیر رسیدم
علم به چنگ دشمن افتاد!

نشد تا، بمانی
کنارم اباالفضل
پس از تو، پناهی
ندارم اباالفضل

حسین جان
حسین جان
حسین جان
حسین جان

وعده‌ای داده‌ای و راهی دریا شده‌ای
خوش به حال لب اصغر که تو سقّا شده‏‌اى

ماه چه زیبا شده‌ای، ماه چه زیبا شده‌ای

آب از هیبت عباسی تو می‌لرزد
بى‌عصا آمده‏‌اى؛ حضرت موسی شده‏‌اى

ماه چه زیبا شده‌ای، ماه چه زیبا شده‌ای

به سجود آمده‌‏اى یا که عمودت زده‏‌اند؟!
یا خجالت زده‏‌اى؛ وه که چه زیبا شده‏‌اى!

ماه چه زیبا شده‌ای، ماه چه زیبا شده‌ای

یا أَخا گفتی و ناگه کمرم درد گرفت
کمر خم شده را غرق تماشا شده‏‌اى

داغ به دل‌ها شده‌ای، داغ به دل‌ها شده‌ای

منم و داغ تو و این کمر بشکسته
تویی و ضربه‏‌اى و فرق ز هم وا شده‏‌اى

داغ به دل‌ها شده‌ای، داغ به دل‌ها شده‌ای

سعى بسیار مکن تا که ز جا برخیزى
اندکی فکر خودت باش ببین تا شده‏‌اى!

داغ به دل‌ها شده‌ای، داغ به دل‌ها شده‌ای

مانده‌ام با تن پاشیده‏‌ات آخر چه کنم؟
اى علمدار حرم! مثل معما شده‏‌اى!

داغ به دل‌ها شده‌ای، داغ به دل‌ها شده‌ای

مادرت آمده یا مادر من آمده است؟!
با چنین حال به پاى چه کسی پا شده‏‌اى؟!

زائر زهرا شده‌ای، زائر زهرا شده‌ای

تو و آن قدّ رشیدى که پر از طوبى بود
در شگفتم که در این قبر چرا جا شده‏‌اى؟!

زائر زهرا شده‌ای، زائر زهرا شده‌ای

ای مه دنیا؛ اباالفضل
مرد بی‌همتا؛ اباالفضل
غیرت مولا؛ اباالفضل
زاده‌ی زهرا؛ اباالفضل

روح آیات اباالفضله
باب حاجات اباالفضله
 وقتی آقام اباالفضله
یا اباالفضل

نور مهتاب اباالفضله
عشق بی‌تاب اباالفضله
جون ارباب اباالفضله
یا اباالفضل

دنیام اباالفضلیه
رؤیام اباالفضلیه

***

صاحبم هستی؛ اباالفضل
یار بی دستی؛ اباالفضل
هستی هستی؛ اباالفضل
مستی مستی؛ اباالفضل

خواب هر شب اباالفضله
ذکر هر لب اباالفضله
 عشق زینب اباالفضله
یا اباالفضل

تو هر شهدی اباالفضله
با هر عهدی اباالفضله
حرز مهدی اباالفضله
یا اباالفضل

قلبم اباالفضلیه
عالم اباالفضلیه

***

عشق بی‌مانند؛ اباالفضل
گریه و لبخند؛ اباالفضل
نقش رو سربند؛ اباالفضل
آخرین سوگند؛ اباالفضل

کوه غیرت اباالفضله
دست بیعت اباالفضله
 شور هیئت اباالفضله
یا اباالفضل

شرح قرآن اباالفضله
راه عرفان اباالفضله
 روح ایمان اباالفضله
یا اباالفضل

نوکر اباالفضلیه
محشر اباالفضلیه

دلداده باش
ای سینه‌زن آماده باش

صدای سلطان دین می‌آید
صدای «هَلْ مِنْ مُعین» می‌آید

«یَابْنَ سِدْرَةُ الْمُنْتَهی»؛ لبّیک
«یَابْنَ زَمْزَمَ وَ الصِفا»؛ لبّیک
سیل عشّاق تو به راه افتاد
«یاحسین، شاه کربلا»؛ لبّیک

بر سر و بر، سینه زنید
اهل جنون
آیه عشق، حک شده بر 
رایت خون

بِالْحُسَیْنِ تَسْعَدون

***

مستان همه
راهی شوید تا علقمه

به مستی اینجا قدم بردارید
به یاد سقّا علم بردارید

«اَلدَّخیل یَابْنَ مُرْتَضی»؛ عباس
«اَلدَّخیل صاحِبُ الوَفا»؛ عباس
این علم با تو تا ابد بالاست
«اَلدَّخیل حامِّلُ اللِوا»؛ عباس

ریزه‌خورند، عالمیان
از کرمت
می‌رسد این، نغمه کنون
از حرمت

بِالْحُسَیْنِ تَسْعَدون