شام، روشن از جمال زینب کبراستی
سر به زیر افکن که ناموس خدا، اینجاستی

کن تماشا آسمانِ تابناک شام را
کآفتاب برج عصمت، از افق پیداستی

آب گردد زَهره‌ی شیران در این صحرا، مگر
دختر شیر خدا، خفته در این صحراستی؟

در شجاعت چون حسین و در شکیبایی حسن
در بلاغت چون علیّ عالی اعلاستی

نغمه مرغ حق از باغات شام آید بگوش
مرغ حق را، نغمه شورانگیز و روح افزاستی

کرد روشن با جمالش، آسمان شام را
کز فروغ چهره گویی زُهره‌ی زهراستی

یک سر به سر نیزه عیان است؛ ببینید
مانند هلال است ولی ماه تمام است

هجده قمر از نوک سنان تابد و مردم
پرسند ز هم: پس سر عباس کدام است؟!

مردم نزنید از همه سو سنگ بر این سر
والله امام است، امام است، امام است

زوّار برادر شده بر نی، سرِ عباس
هم اشک به رخ، هم به لبش عرض سلام است

هر کوچه پر از هلهله و خنده و شادی است
از شام بپرسید مگر عید صیام است؟!

با یاد سر و چوب و لب و ناله زینب
انگار جهان در نظرم مجلس شام است

باید همه از مرد و زن شام بپرسید
ناموس الهی ز چه در محضر عام است؟

چه خبره بازار شام؟!
همه اومدن روی بام
همه اومدن دیدن
سر بابام

تنش زیر خاکه
دلش می‌تپه برای منه پر شکسته

سرش روی نیزست
قرآن می‌خونه برای منه سر شکسته

این روزا برای ما عجیب نیست
هیچ‌کسی شبیه ما غریب نیست

کبودی دور و بر چشمام شاهد روز و حالمه
به شیرخوارمون رحمی نکردن
من که دیگه سه سالمه

بابا، بابا، بابا، بابا

***

به یتیم تو خندیدن
پای سر تو رقصیدن
تو کوچه نامحرما
منو دیدن

لباس اسیری
دل پر خون، سوغاتی این کاروانه

رو نیزه‌ نگاه کن
که خاتم تو، غنیمتیه ساربانه

کشتن ما از اینا بعید نیست
باباجون به ‌موندنم امید نیست

اینا ما رو خارجی می‌خونن؛ همینه که پریشونم
یه بار دیگه قرآن بخون تا
باور کنن مسلمونم

بابا، بابا، بابا، بابا

دل به غمت مبتلا؛ کربلا کربلا
قبله‌ی دل‌ها الا؛ کربلا کربلا
تا به ابد آید از خاک شهیدان تو
نغمه‌ی «قالوا بلی»؛ کربلا کربلا

ای سرزمین بی‌سرها
در تو شکفته باورها
مهد علی‌اصغرها
خاک علی‌اکبرها

جاودان هستی
در دل مشتاق
مَقتَلُ الأَحْرار
کَعْبَةُ العُشّاق

کربلا قلبی
کربلا روحی

***

عرش خدا در زمین؛ کربلا کربلا
راه شهیدآفرین؛ کربلا کربلا
چیست در این جذبه که، پر شده عالم از این
ولوله‌ی اربعین؛ کربلا کربلا

ای سرزمین بیداران
سرمنزل سبک‌باران
راهی به سوی تو یاران
تشنه به خاک تو باران

شور رستاخیز
شور زوّارت
زنده هستم با
شوق دیدارت

کربلا قلبی
کربلا روحی

ما با قلبمون طرف هستیم
از عشقت سنگ محک داریم
زیر سایه‌ی همین پرچم
کلی رفیق مشترک داریم

عشقت، شور، قلب، شیدا
قطره، با تو، میشه، دریا

همه‌ی عشقو، رویای من
به تو پابنده، دنیای من

شده خیس عشق، چشمای من
ابی‌عبدالله، آقای من

***

تو همیشه بزرگ من هستی
حتّی وقتی بچگی کردم
توو خیالم تموم عمرم رو
به امید تو زندگی کردم

هر شب، از تو، گفتن، با من
جلوه، از تو، مردن، با من

تویی درمونِ، دردای من
تویی امروزو، فردای من

به تو دل بستم؛ مولای من
ابی‌عبدالله، آقای من

***

این پرچم زمین نمی‌افته
حامی بوده از ازل عباس
بنده با خدا سرافرازه
رَفَعَ اللهُ رایةَ العَباس

با تو، طبع، مجنون، دارم
با تو، از عشق، مضمون، دارم

غزل سرخِ، شعرای من
سیرابم کن؛ سقای من

حرم امنت، ماوای من
یا ابوفاضل، آقای من