ظهر یه روز داغ تابستون
وسط بی‌قراری و گرما

مثل روزای دیگه می‌رفتم
مثل روزای دیگه بود امّا

تو خیابون که راه می‌رفتم
یه علامت به من نشون دادی

یادت افتادم و دلم لرزید
یادم افتاد تشنه جون دادی

یه حسینیه بود تو راهم
تشنه‌ها رو تو آب می‌دادی

به سلام تمام مردم شهر
تو چجوری جواب می‌دادی؟!

سرمو بالا می‌گیرم
سرمو بالا نگه‌دار
برو روی دست بابات
پسرم خدانگهدار

ای شیرزاده‌ی ندیده جنگ
ای شیرخواره‌ی نخورده شیر
مادر! با گلوی نازکت
جلوی تیر سه‌شعبه رو بگیر
 
گلوت پاره شه ولی حنجر بابا نه
سرت رو زمین بیفته سر بابا نه

ای مرد رباب
هم‌درد رباب

***

سرمو پائین می‌گیرم
آخه بابات نگرونه
من میام برای دفنت
تا که دس تنها نمونه

می‌میرم برا غم حسین
می‌میرم به پای داغ تو
خاکت می‌کنیم خدا کنه
نیادش یه نیزه‌دار سراغ تو
 
سرت رو نیزه بره به پیش زینب نه
رو خاکا بیفته امّا زیر مرکب نه

ای مرد رباب
هم‌درد رباب

***

سرتو بالا می‌بینم
روی نیزه‌ها می‌بینم
جای زخمای گلوتو
دارم از اینجا می‌بینم

بین راه اگه ندیدمت
تو شام بلا می‌بینمت
همراه سر پدر علی
میون طشت طلا می‌بینمت
 
گلم پرپر بشه اما گل زهرا نه
لبت خیزرون ببینه لب بابا نه

ای مرد رباب
هم‌درد رباب

هر نفس آواز عشق
می‌رسد از کربلا
پرچم سرخ حرم
گشته به رنگ عزا

مُصیبَةً ما أَعْظَمَها
این داغ عظیم
تا به قیامت می‌ماند

به تشنگان کرب‌وبلا
امواج فرات
ذکر مصیبت می‌خواند

یا ذبیح العطشان
یا قتیل العریان
یا اباعبدالله
حسین جان

***

آن که همه عالم از
منّت او شد پدید
بهر دوتا جرعه آب
از همه منّت کشید

تیر سه‌شعبه بوسه زده
بر حلق علی
که چشم عالم گریان است

در بر آن سلطان غریب
از تیر جفا
سری به مو آویزان است

آه، که گم‌ راهش
در، میان میدان
ای، ذبیح تشنه
علی جان

چه غربتی گرفته دنيا رو
شهيد شيرخواره كى ديده؟!
صداى خنده‌های این طفلو
هزار ساله هیشکی نشنیده

داغ لبت رو قلبم آتیشه
بار غمو دیگه نمی‌کشه
چیکار کنم دلم آروم نمیشه

ای پرستوی بی‌آب و دونه
کی برا تو لالایی می‌خونه

***

برا تو رو زدم به این مردم
جواب خواهشم ولی اینه
‌سه‌شعبه‌‌‌ای که دست نامرداست
گل امید ما رو می‌چینه

نخوردی آب شهید بی‌زبون
خون تو رو دادم به آسمون
چیکار کنم با قنداقه‌ی پر خون

ای گل پرپر خیمه‌گاهم
ای علی اصغر بی گناهم

***

بذار خیال کنه هنوز خوابی
لالایی می‌خونم برات لالا
اگه تو رو ببینه اینجوری
می‌میره مادرت همین حالا

مى‌گیرمت حالا زیر عبا
نمی‌تونم برم به خیمه‌ها
چیکار کنم خودت بگو به بابا

بیشترم میشه آتیش داغت
باز میان زیر خاکم سراغت

شاعر: امیر تیموری

من دربه‌در چه دری زنم؟!
ز درت اگر تو برانی‌ام
تو اگر به خانه نخوانی‌ام
چه ثمر ز مرثیه خوانی‌ام؟!

ای خدای عشق
ای عشق خدا
ای شهید اشک
شاه شهدا

به نام حسینو
به نام ابالفضل
قسم به وفاو
مرام ابالفضل
به عزّت و شأنو
مقام ابالفضل

من عبد عبدمو
مولاست امام حسین
من نوکر و فقط
آقاست امام‌حسین

***

به فدای خشکی حنجرت
سر بی‌تنت، تن بی‌سرت
به نگاه آخر خواهرت
نگهی به سوز نهانی‌ام

ای تشنه‌ترین
ای ذبح عظیم
تا زیر لحد
ما سینه زنیم

به شبه پیمبر
به اکبر لیلا
به عصمت اعظم
به زینب کبری
به خاک مقدّس
به تربت اعلا

دریای رحمت
دنیاست امام حسین
من نوکر و فقط
آقاست امام حسین