خاصیت عشق همینه
که رنگ معشوقو بگیری
اگه بگه برو بمونی
اگه بگه بمیر بمیری

با این همه ادّعا چرا هنوز
این همه فرقه بین ما
بین حسین فاطمه با حسین ما
یادت باشه ماییم که زیر دینشیم
نه اون به زیر دین ما

حبیبی حبیبی
تو خیلی غریبی

ز چه عضوت بشناسم که تویی دلبر من؟
که به دست تو نه انگشت، نه انگشتر بود

بوریایی که در آن جمع شده‌ اعضای تنت
بود پاره ولی از جسم تو سالم‌تر بود

عشقت همراه منه
از گهواره تا لحد
عاشقتم از ازل
معشوق «اِلی الْاَبَد»
 
دنیا رو بیخیال
دنیا یعنی حسین
نوکر یعنی همه
آقا یعنی حسین
 
لطفت دائمیه و گذری نیست
چشمم به دست بنی بشری نیست
رفتم دورام و زدم ولی دیدم 
جایی غیر کربلا خبری نیست
 
یاثارالله، یاحسین

***

مصداق این حرفمو
انقدر دیدم به عین
دنیا و عقبی فقط
اَلْعِزَّةُ لِلحُسِین

صَلَّی اللهُ عَلَیک‌‌
ای عشق موندگار
فَرّوا اِلَی الْحُسِین
از دست روزگار

دنیا رو بیخیال
دنیا یعنی حسین
نوکر یعنی همه
آقا یعنی حسین

چون‌ تنها امید ما به حسینه
عشقی که همیشه نابه حسینه
رفتم دورام و زدم ولی دیدم 
«کُلُّ خَیرٍ فی باب» حسینه
 
یاثارالله، یاحسین

تا ترک نشه قرار هیأتم هرهفته
اون راهی رو من میرم که هرکسی نرفته
زیر علم تو دنیامو بسازم
تا پیر بشم به نوکری تو بنازم


تو خیمه‌ی تو
با سینه‌زن‌ها
قرار دارم


با زندگی
بدون حسین
چی‌کار دارم؟!

ای بامرام حسین
عشقم امام حسین 

ایشالا تا ابد
بمونی برام امام حسین

***

این چایی روضه‌هاتم از سرم زیاده

گریه می‌کنم با روضه‌های تو به یاد
اون‌ها که امسال محرّمو ندیدند 

یاد همه سینه‌زنا که پر کشیدند

چه روزایی که
با چشم‌های خیس
صدات کردم

که لحظه مرگ
تو رو دل سیر
نگات کردم


وقتی کنارمی
تا آخرین نفس 

می‌سازم عمرمو
با تو همین و بس 


گریه‌ی من برق ذوالفقاره
چادر خاکیم برام افتخاره 
سنگ علی رو می‌زنم به سینه
حتّی با قبری که نشون نداره 

من بانی روضه‌ی حماسی‌ام
من مادر گریه‌ی سیاسی‌ام
من کشته‌ی زخم ناسپاسی‌ام

تو بازوی زخمیم
خستگی هرگز نیست
وقت دفاع از حق
سکوت جایز نیست

یا زهرا؛ یا حُجَّةَ الله عَلَی الحُجَج؛ مادر 
ما رو آماده کن برا فرج؛ مادر

فَاعْتَبِروا، فَاعْتَبِروا؛ یا اولی الاَبْصار

فَاعْتَبِروا، فَاعْتَبِروا؛ از در و دیوار

اون لحظه که علی تنها شه
زهرا تو شعله‌ها می‌سوزه

این درس روشن تاریخه
این قصّه، قصّه هر روزه


کی گفته اینا همش اتفاقه؟!
آتیش این فتنه همیشه داغه

روضه فاطمیه از نفاقه، نفاقه، نفاقه

***
وَاعْتَصِموا، وَاعْتَصِموا؛ به حبل الله

وَاعْتَصِموا، وَاعْتَصِموا؛ به ولی الله


یا بنده هستی یا دربندی
آزاده هستی یا آزادی؟

دیوار و در داره می‌سوزه
تو معرکه کجا وایسادی؟


اون طرف در همه‌جا سیاهه
این طرفش «حَیِّ عَلَی الفَلاح»
بی‌طرفی بزرگترین گناهه، گناهه، گناهه

***
فَانْتَظِروا، فَانْتَظِروا؛ ذکر هر روزه

فَانْتَظِروا، فَانْتَظِروا؛ شیعه پیروزه


ایمان به وعده حق داریم
تا روزی که ورق برگرده

مرز فدک مشخص میشه
وقتی امام حق برگرده


جلوه حق همیشه پرفروغه
باطل اگر دور و برش شلوغه

به خاطر فریب و دروغه، دروغه، دروغه


جان مرا بیا عوض رونما بگیر
دیوار را رها کن و دست مرا بگیر

با نان‌‌ جو‌ تو ساختی و من چه سوختم
من با وجود تو سپرم را فروختم

غم هرچه هست در دلم ابراز می‌کنم
در را از این به بعد خودم باز می‌کنم

به آرامی قدم بردارم از بیم زمین‌‌ خوردن
فقط کافی‌ست دستم را من از دیوار بردارم

به بازو سر که بگذارم؛ به خود از درد می‌پیچم
به بستر ظاهراً خوابم ولی تا صبح بیدارم

ز جا برخاستن مشکل، نشستن بر زمین مشکل
ولی مشکل‌تر از این‌دو غم تنهایی یار است

مناجات حسن را می‌شنیدم با خدا می‌گفت
خدایا کاش می‌شد دست ثانی را نگه دارم

***
دیدم که ریخت خصم ستم‌کار بر سرت
قدّم نمی‌رسید که خود را سپر کنم

***
حاجت دیدن بابا دارم
عقده سیلی زهرا دارم

***
عمو دل‌واپسم برخیز با هم خیمه برگردیم
به جای عمّه می‌ترسم بیاد دخترم بیرون

اگر چه در دل من غیر جای پای تو نیست
وجود پست مرا لایق ثنای تو نیست

کدام جاده در این دشت ردّ پای شماست؟ 
کدام نقطه‌ی این خاک آشنای تو نیست؟

تو یاس سرخ و سپیدی که در نگاه علی 
کسی به حدّ فداکاری و وفای تو نیست

تو در مقام بهشت پیمبری، هیهات
میان دورخیان مدینه جای تو نیست

حریم امن الهی‌ست خانه حیدر
همیشه یار علی؛ سوختن سزای تو نیست

شرمنده‌ام که خانه امنی نداشتم
همیشه یار علی؛ سوختن سزای تو نیست

شکسته بال و پری، قصد پر زدن داری
مگر به غیر اجل مرهمی برای تو نیست؟

ای گل مرو! طراوت باغ مرا مبر
شبنم نباش و بیشتر از یک سحر بمان

کسی در سنّ هجده سالگی پهلو نمی‌گیر‌د
کسی در خانه‌اش از محرم خود رو نمی‌گیرد

جوان وقت نشستن از کسی یاری نمی‌خواهد
و تا برخاست از جا دست بر زانو نمی‌گیرد

ولی زهرای من این روز‌ها یک دست بر پهلو
و دست دیگرش را به روی گونه می‌گیرد‌