نه ماهی قشنگ‌تر از این ماهه
نه روزی قشنگ‌تر از امروزه
نه لحظه‌ای‌ قشنگ‌تر از توّلد اربابه

نه خلقی شبیه این مخلوقه
نه عشقی شبیه این معشوقه
نه دلبری برای من مثه خود اربابه

ربّ‌الارباب همه
بند قلب فاطمه
شاه راه تا خدا
شاه ماه علقمه
حسین اومده

علّت نبض زمان
حسین اومده
آبروی دو جهان
حسین اومده
شاه شمشادقدان
حسین اومده

تا به مژگان شکند قلب همه صف‌شکنان
حسین اومده، حسین اومده، حسین اومده

سلطان کربلا حسین اومده

***

چه نامی قشنگ‌تر از این نامه
چه اوجی فراتر از این بامه
چه نوکری آقاتر از نوکرای اربابه

چه نوری شبیه این مهتابه
چه بابی بازتر از این بابه
چه بهشتی قشنگ‌تر از کربلای اربابه

پسر شیر خدا
ساکن کرب وبلا
و من اسمه دوا
آن‌که می‌کشدمرا
حسین اومده

مظهر ربّ احد
حسین اومده
عشق بی‌حدّ و عدد
حسین اومده
مستی الی‌ابد
حسین اومده

آری آن جلوه که فانی نشود
حسین اومده، حسین اومده، حسین اومده

سلطان کربلا حسین اومده

***
چه دستی که جاممو پر کرده
چه چشمی که حر هم حر کرده
چه نگاهی مثه یه گوشه نگاه اربابه

چه عطری شمیم سیبش می‌شه
چه یاری مثه حبیبش می‌شه
چه غلامی مثه غلام سیاه اربابه

مثل عابس و بریر
مسلم و جون و زهیر
یا مثه راهب دیر
می‌شم عاقبت به خیر
حسین اومده

اون‌که دل خانه‌ی او
حسین اومده
عرش پروانه‌ی او
حسین اومده
برو میخانه‌ی‌ او
حسین اومده

آنکه عالم همه دیوانه‌ی او
حسین اومده، حسین اومده، حسین اومده

سلطان کربلا حسین اومده

دوست دارم
گره خورده به تو کارم
تویی گرمی بازارم
قسم می‌خورم ای یارم
به غیر از کف پای تو
سرم رو جای دیگه نمی‌ذارم

شور شیرین روی لب‌های من
عشق بی‌انتهای دنیای من
تو هستی اون‌که می‌مونه پای من

من مور و تو سلیمانم
حسین جانم، حسین جانم، حسین جانم

***
تو لیلایی
تو ارباب گداهایی
همه بنده، تو مولایی
همه قطره، تو دریایی
ندیدم به بزرگی
تو و ایل و تبار تو رو جایی

ای مولای قدیم‌الاحسان من
تو آغاز منی و پایان من
کربلای تو درد و درمان من

دلتنگ زیر ایوانم
حسین جانم، حسین جانم، حسین جانم

***
چه آقایی
عجب ماه دل‌آرایی
قیامت قد و بالایی
برازندته سقّایی
جهان‌گیر و جهان‌دار و
علمدار صف کرب‌و‌بلایی

تو پرچم‌دار و تو سپه‌سالاری
توو میدون مثل حیدر کراری
کاشف‌الکرب سیّدالاحراری

ای نام‌آور و دریادل
ابوفاضل، ابوفاضل، ابوفاضل

***
تو دل‌خواهی
چراغ دل گمراهی
ستون حرم‌اللهی
تو عین اسداللهی
همه حضرت سلمانن
به عالم اگه بندازی نگاهی

باب‌الحسین و باب حاجاتیو
باب‌الحوائج گداهاتیو
تو عموی رقیّه ساداتیو

تو شاهی و منم سائل
ابوفاضل، ابوفاضل، ابوفاضل

سرم چه قابل خاک تو سر کجا تو کجا؟ 
گهـر بـه پات بریزم گهر کجا تو کجا؟ 

تو آفتاب جهانی قمر کجا تو کجا؟ 
فراتر از بشر استی بشر کجا تو کجا؟ 

تـو سرو بـاغ هدایت حدیقۀ یاسی 
تو یک حسین ز پا تا به سر تو عبّاسی 

***

قیام توست قیامت، قیامتت نازم 
مرام توست کرامت، کرامتت نازم
 
پی امام امامت، امامتت نازم 
به هر دلیت اقامت، اقامتت نازم
 
چراغ و چشم ولایت گل و گلاب علی
مه دو فاطمـه، بین دو آفتاب علی
 
تو خیل هاشمیان را ستاره‌ی سحری 
تو آفتاب جهانی، که گفته تو قمری 

علیت بـاب و عزیز دل پیامبری 
به مرتضی پسری و به عالمی پدری
 
چنان ز کام تو آب حیات می‌جوشد 
که خضر از لب خشکت گلاب می‌نوشد
 
***
تو ماه امّ‌‌بنینی، بنیـن به قربانت 
تمام خلق زمان و زمین به قربانت 

ملک، بشر ز یسار و یمین به قربانت 
تمام هستی هست‌آفرین به قربانت 

ز دست‌های تو گلبوسه‌ی علی روید 
همان سزد که ولی‌اللّهت ولی گوید
 
مزار توست چراغ دل مسلمان‌ها 
به حضرتت متوسّل شوند سلمان‌ها 

کم است اگر چه شود خاک زائرت جان‌ها 
مقام توست فراتر ز وهم انسان‌ها
 
جلالت تو کجا ما کجا؟ «بنفسی انت» 
امام گفت تو را «یا اخا بنفسی انت»
 
***
تو با دو دست جدا از بدن کنی اعجاز 
تو با ملائکه در آسمان کنی پرواز 

ادب بـه خاک درت ایستاده بهر نماز 
به دامن کرمت دست عالمی است دراز
 
جواب توست به هر سائلی جواب حسین
که گشته نام خوشت هم عدد به «باب حسین» 

گره‌گشاست دو دست ز تـن بریده‌ی تو 
سلام یوسف زهرا بـه دست و دیده‌ی تو 

درود بر تن در خاک و خون‌کشیده تو 
جهان پر است ز فریاد ناشنیده‌ی تو
 
چه قرن‌ها که به هر نسل گفتگو داری 
هنوز زمزمه‌ی «اِنْ قَطعتُمـوا» داری 

***
تو را به امّ‌‌بنین مادرت قسم عباس
تو را به مرتبه‌ی خواهرت قسم عباس

تو را به حقّ جراحات پیکرت عباس
تو را به خون گلوی برادرت عباس
 
مرا ز من بستان و از آن خود گردان 
کرم نما و سگ آستان خود گردان
 
نشان سجده نشانی است از عبادت تو 
شهادت تو بود بهترین ولادت تو 

کرم، سجیّه و احسان و جود، عادت تو 
سلام آب به آقایی و سیادت تو 

هنوز علقمه گوید درود بر صبرت 
هنوز حضرت زهراست زائر قبرت
 
***
تو مرد غیرت و مهر و وفا و ایثاری 
تو همچنان پدرت حیدری و کراری 

تو چون حسین، همان خون حی داداری 
تو یـک سپاه نداری، ولی علمداری 

اگر چه دست نداری، حسین را دستی 
سپه نیاز نداری که خود سپاه استی
 
قسم به آنچه که بود و قسم به آنچه که هست 
تو با خدای خودت دادی از ولادت، دست 

خـدا زمام دل خلق را بـه زلف تو بست 
اگر چه دست تو از تن فتاد و فرق شکست
 
به دست ‌و چشم و سرت می‌خورم قسم عباس
که در تمام شهیدان تویی علم عباس 

***
سلام کعبه به صحن و حریم محترمت 
پیمبران خدایند زائر حرمت 

به خود همیشه ببالد کرامت از کرمت 
خدا گواست که باشد ثنای خلق، کمت 

شـود ز کوه غمت قامت امامت، خم 
برای گفتن مدحت چه آورد «میثم»؟ 

شاعر: حاج غلامرضا سازگار

اسمت حلاوت داره
دنیا به تو می‌باله
تو بهترین لیلایی
عشق تو محوّل‌الاحواله

رسیدی از راه و تو بهار آوردی
هوای عشق و به این دیار آوردی
چه شور مستانه‌ای به بار آوردی
بهشت و زمین بهم آوردی
برای دل ما حرم آوردی

حال دلم، خوبه چقد، با اباعبدلله
نبض دلم، میگه فقط، یا ابا عبدالله

یا ابا عبدالله، یا ابا عبدالله

***
چشمم به اسمت افتاد
از لحظه‌ی آغازم
باید که مجنون باشم
با عشقت جهانمو می‌سازم

شبای جمعه که آسمون می‌باره
خدا دستم رو تو دست تو می‌ذاره
سلام رو به حرم چه کیفی داره
سرتو همیشه سلامت باشه
جوابم سلامم زیارت باشه

ذکرمه بی، ‌حد و عدد، یا اباعبدالله
عاشقتم، تا به ابد، یا اباعبدالله

یا ابا عبدالله، یا ابا عبدالله

***
وقتی رسیدی از راه
دنیامو زیبا کردی
عزّت به من بخشیدی
یعنی تو گدا رو آقا کردی

از اون روزی که دلم شده بند تو
شدم پیش مردم آبرومند تو
خدا می‌دونه فقط یه لبخند تو
زمین و زمان و بهم می‌ریزه
که از پر شالش کرم می‌ریزه

برکت دنیای منه، هر اباعبدالله
ای به همه، پادشهان، سر اباعبدالله

یا ابا عبدالله، یا ابا عبدالله

چه شهد و عسلی
چه شکر در شکری
چه درّ و گوهری
چه قمر در قمری
چه فرخنده شبی
چه مبارک سحری

می‌خنده خدا
به شادی شاه لافتی
که اومده ماه کربلا
فرشته‌ها می‌گن یک صدا
به این قد و بالا مرحبا

شیر سرخ عربستان و وزیر شه خوبان پسر مظهر یزدانه
جان جان جان جانانه

صاحب بیرق و سیف و علم ماه بنی هاشم علمدار حسین جانه
جان جان جان جانانه

ابالفضل ای جانم
ابالفضل ای جانم

***

ابوفاضلیو
پدر مشک و علم
تو دریا دلیو
وارث تیغ دو دم
مسیحا نفسو
ساقی اهل حرم

تو نام آوری
زمون جولانت حیدری
تو بچّه شیر خیبری
علم رو تا بالا می‌بری
می‌افته به مِن‌مِن لشگری

زور باوزی علی و ناصر دین نبی و کاشف الکروب دنیایی
خیلی خیلی خیلی آقایی

قمر امّ‌بنین و سحر امّ‌بنین و پسر سوّم زهرایی
خیلی خیلی خیلی آقایی

ابالفضل ای جانم
ابالفضل ای جانم

***
پناه حرمو
تکیه‌گاه همه‌ای
خدای ادبو
قبله علقمه‌ای
تو هم مثل حسین
رحمت واسعه‌ای

یا معتمدی
تو هم شهیدی هم شاهدی
تو هم زعیمی هم زاهدی
میگم تا مرگم رخصت بدی
بنفسی انت یا سیدی

ای علمدار رشید حرم عشق و مه محترم عشق و نگار من
یار یار یار یار من

ای صفابخش مزارم به شب اوّل قبرم تو میایی به کنار من
یار یار یار یار من

ابالفضل ای جانم
ابالفضل ای جانم