زخنده‌ی تو غمی در دلی نمی‌ماند
تو چون گشاده شوی، مشکلی نمی‌ماند

اگر چه منزل این راه دور بسیار است
تو چون ز خود گذری، منزلی نمی‌ماند

جهان به دیده‌ی ارباب معرفت هیچ است
چو حق ظهور کند، باطلی نمی‌ماند

هزار به از آمدن بُود رفتن
ز زندگانی اگر حاصلی نمی‌ماند

تمام مشکل عالم در این گره بسته‌است
چو دل گشاده شود، مشکلی نمی‌ماند

به حرف اگر ندهم دل، ز بی‌حضوری نیست
تو چون به حرف درآیی، دلی نمی‌ماند

اگر بهار تویی، شوره‌زار گلزار است
اگر کریم تویی، سائلی نمی‌ماند

شاعر: صائب تبریزی

***
با غم عشق تو تا یار، دل زار من است
بهتر از خلد برین گوشه‌ی «بیت الحزن» است

نه غم حور و نه اندیشه‌ی جنّت دارم
از زمانی که مرا بر سر کویت وطن است

قصّه‌ی عشق من و حسن تو ای مایه‌ی ناز
نُقل هر مجلس و زینت‌ده هر انجمن است

تویی آن یوسف ثانی که ز تماشای رُخش
محو دیدار تو صد یوسف گل‌پیرهن است

ز پی دیدن رخسار تو موسای کلیم
سال‌ها بر سر راهت به عصا تکیه‌زن است

آدم و نوح و سلیمان و مسیحا و خلیل
همه را مِهر ولای تو به گردن رسن است

خلق گویند بگو دلبر و معشوق تو کیست
که تو را در غم او این همه رنج و مِحَن است

گو که این مهر درخشان ز کدامین فلک است
گو که این سرو خرامان ز کدامین چمن است

به مدیحش نتوان گفت که آن ماه‌جبین
سرو سیمین بدن و خسرو شیرین‌سخن است

لیک آن‌قدر توان گفت که آن شاه جهان
سبب خلقت ایجاد زمین و زمن است

ثمر باغ رسالت، گهر بحر وجود
والی ملک ولایت، ولی موتمن است

اوّلین سبط و دوّم حجّت و سوّم سالار
چارمین حجّت حق و یکی از پنج‌تن است

نام نامیش حسن، خلق گرامیش حسن
پای تا فرق حسن، بلکه حسن در حسن است

رو حسن، موی حسن، بوی حسن، خوی حسن
یک جهان جوهر حسن است که در یک بدن است

شاعر: جوهری (ذاکر)

***

تا بوده و هست درد و غم باشد، آه
داغی به دل اهل کرم باشد، آه

ای شهر مدينه! بی‌وفايی تا کی؟!
کی ديده «کريم» بی‌حرم باشد؟! آه

***

پاره‌پاره گر جگر آید برون نبوَد عجب
بسکه غم خوردى و دندان بر جگر بگذاشتی

در بهار کودکی زد برف پیری بر سرت
عمر خود را در زمستان پشت سر بگذاشتی

***

در غربت کوچه، نعره‌ی مست مزن
سیلی به ستاره من، ای پست مزن! 


برگرد به خانه! نامسلمان برگرد! 
قرآن علیست، بی‌وضو دست مزن

***

من که تنها، بین غم‌هام
هی غم و غصّه می‌خوردم
زهر کینه، توو مدینه
اگرم نبود می‌مُردم

این برام شده معمّا
که چرا توو اوج غم‌ها
تو همش به من می‌گفتی
نگی از کوچه به بابا

اگه اون روز، روز پر‌سوز
یه‌کمی بودم بزرگ‌تر
توی کوچه، می‌شدم من
سپر بلای مادر

می‌میرم روزی هزار بار
وقتی یادم میاد ای یار
بی‌هوا زد تو رو مادر
با صورت خوردی به دیوار

امشب کتیبه‌ها
باید بگن همه
باز این چه نوحه و
باز این چه ماتمه
از غربت حسن
هرچی بگم کمه

دو ماهه میگم حسین
تا بگم امشب حسن
شده همه غصّه‌ی
حسین و زینب، حسن

وَ هُو الْکَریم
إِبْنُ الْکَریم
إِبْنُ الصِراطِ المُستَقیم

نفسم حسن
جونم حسن
من به تو مدیونم حسن

یا امام حسن، یا امام حسن
یا امام حسن، جانم حسن

***

از غربت حسن
هرچی بگم کمه
توو خونه‌ی خودش
بی‌یار و همدمه
آقام غریب‌ترین
مظلوم عالمه

پاره جگر، یا حسن
همیشه بی‌تابتم
به شما زخم‌زبون
میزدن اصحابتم

توی لشکرت
بی‌یاوری
تو از حسین تنهاتری!

پر غصم از
این ماجرا
کفنت پر از تیره چرا؟!

یا امام حسن، یا امام حسن
یا امام حسن، جانم حسن

***

اون‌که کرامتش
اوج صفاتشه
روز شهادتش
روز نجاتشه
زخمای کهنه‌ای
توو خاطراتشه

با خبر از صورت
نیلی زهرا کیه؟!
توو کوچه‌ها شاهد
یه چادر خاکیه

توی کوچه دید
گوشواره رو
کی بسته راه مادرو؟!

توی کودکی
دیده حسن
به مادرش سیلی زدن

یا امام حسن، یا امام حسن
یا امام حسن، جانم حسن

صاحب عالم، آقا
خواب و خيالم
لطف شما هست، دائم
شامل حالم، آقا

هميشه يار منی
اعتبار منی
جان‌نثار توام

به فكر غربت تو
خاک تربت تو
بی‌قرار توام

كوه غمه، رو دل ما
رو دل ما، كوه غمه
بی‌حرمه، شاه كريم
شاه كريم بی‌حرمه

واحسنا، واحسنا، واحسنا، واحسنا
واحسنا، واحسنا، واحسنا، واحسنا

***

بدون ترديد، آقا
حال منو ديد، آقا
يه ذرّه خواستم امّا
يه دنيا بخشيد، آقا

می‌بينه حالتمو
عرض حاجتمو
پادشاه شفيع

دعای من همينه
تا بيام مدينه
در كنار بقيع

كوه غمه، رو دل ما
رو دل ما، كوه غمه
بی‌حرمه، شاه كريم
شاه كريم بی‌حرمه

واحسنا، واحسنا، واحسنا، واحسنا
واحسنا، واحسنا، واحسنا، واحسنا

وقت پیکاره
وقتشه مهدی ذوالفقارو برداره

هرکسی می‌گفت
اَللّهُمَّ اجْعَلْنا مِنْ خَیْرِ اَنْصارِهِ

ای یهودی‌ها
کارتون زاره
منتقم برسه، زندتون نمی‌ذاره

پدرش علی یه‌روز خیبرو کند
حالا نوبت قیام پسره
وقتشه شیعه توو «مسجد‌الحرام»
پرچم علی رو بالا ببره

منبع شرفه
دلرباترین هدفه
هرکی روبه‌روش بایسته با خدا طرفه
وقتی‌که بنا کنه صحن امام حسنو
موکبامون بین مدینه و نجفه

یا اباصالح، یا اباصالح
یا اباصالح، یا اباصالح

***

جان جانانه
اَللّهُمَّ اجْعَلْنا مِنْ خَیْرِ اَعْوانِهِ

بنده‌ی اونم
که توی دستش خاتم سلیمانه

وقتی دستور
حمله رو میده
حضرت عیسی هم گوشش به فرمانه

ناامید نشو بگو مهدی میاد
طالب خون «ابومهدی» میاد
با علی و ذوالفقارش طرفه
هرکسی که رو‌به‌رو مهدی میاد


عدل مشتهره
نورانی‌ترین سحره
شیعه هم به داشتنش همیشه مفتخره
این پسر تالی تِلْو مطلق پدره
پسر علیه، مرحبا بر این شجره

یا اباصالح، یا اباصالح
یا اباصالح، یا اباصالح

عاشق نالایقتم، خوب می‌دونم
ولی تا زندم پای عشقت می‌مونم
تا دلم از دست زمونه می‌گیره
خودمو تا هیأت تو می‌رسونم

همه‌ی عمرم رو
به شما مدیونم
به خدا محتاجم
نکنی بیرونم
نکنی بیرونم

من همون عاشقم
اون که دیوونته
اون که یه عمریه
پشت در خونته

آره بدم ولی
مشتمو وا نکن
باز تو بزرگی کن
دستمو رها نکن
من همون عاشقم

آبرو بخر
آبرودار دو عالم
آبرو بخر
آبرودار دو عالم

***

توو عاشقی باید ابالفضلی بشم
تو بی دلیل هرچی بگی روی چشم
با غم دوری تو هر شب توو دلم
با یه سلام تا حرمت پر می‌کشم

به تو دلم گرمه
تویی که آقامی
همه می‌دونن تو
دینمو دنیامی
دینمو دنیامی

من همون عاشقم
عاشق عاشقات
اون که خدا رو شکر
پیر شده توو روضه‌هات

روز و شبم همش
فکر زیارتم
خوب می‌دونی چقدر
عاشق شهادتم
من همون عاشقم

آبرو بخر
آبرودار دو عالم
آبرو بخر
آبرودار دو عالم

زنجیر دنیا رو وا کن از دستم
از این روزای تکراری دل‌خستم
من اصلاً بی‌تو کی بودم؟! کی هستم؟!

من پاهام سنگینه
سرگشتم حیرونم
داره میره عمرم
دارم جا می‌مونم

اگه از خمیت دورم
اگه راهو گم کردم
تا هنوز فرصت دارم
به تو باید برگردم

ای عشق ابدی!
نور ازلی!
حسین‌ بن علی!

***

من قبلاً راحت‌تر گریه می‌کردم
یعنی میشه به اون روزا برگردم؟!
دیگه از هرچی غیر از تو دل‌سردم‌

من زنده از اشکم
چشمامو دریا کن
دنیا بی‌تو زشته
دنیامو زیبا کن

لحظه‌‌های داشتم که
تو رو خیلی حس کردم
برا اینه که‌ می‌گم
به تو باید برگردم

ای عشق ابدی!
نور ازلی!
حسین‌ بن علی!

***

زندگی بی‌تو زندون تبعیده
گرمای دستت بالای خورشیده
از تو بهتر تو این عالم کی دیده؟!

اون که روضه رفته
این حرفو می‌فهمه
آقای ما حتّی
توو گودال دل‌رحمه

حتّی فکر اونی که
با تو خیلی بد کرده
ساربانم نذاشتی
دست خالی برگرده

ای عشق ابدی!
نور ازلی!
حسین‌ بن علی!